Ἀγόγγυστης ὑπομονῆς εὐωδία
«Ὑπηρετῶ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό...»
Μαρτυρία της κυρίας ῎Αννας Καραΐσκου-Στύκα ἀπὸ τὴν Βέροια:
«Εἶμαι 30 χρόνια παντρεμένη καὶ ἔζησα 26 χρόνια μὲ τὴν πεθερά μου στὸ ἴδιο σπίτι. Πέρασα πολὺ δύσκολα, γιατὶ τὰ τελευταῖα πέντε ἔτη ἦταν κατάκοιτη. Ἐργαζόμουν καὶ ὅταν γύριζα στὸ σπίτι εὕρισκα τὴν πεθερά μου λερωμένη καὶ τὸ σπίτι ἄνωκάτω ποὺ μύριζε.
Τὸν πρῶτο καιρὸ ποὺ μύριζε τὸ σπίτι δὲν ἤθελα νὰ ἔρχεται κανείς.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ (μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Πνευματικοῦ μου) δὲν τὸ ἔβλεπα σὰν ἀγγαρεία, ἀλλὰ σὰν εὐλογία, ἔπαψε νὰ μοῦ μυρίζη τὸ σπίτι. Ἔβαζα μὲ τὸν λογισμό μου ὅτι ὑπηρετῶ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό.
Μιὰ φορὰ ποὺ εἶχα λογισμοὺς καὶ γόγγυσα, τότε αἰσθάνθηκα πάλι τὴν δυσωδία… Ἕνα βράδυ ἤμουν μόνη μου στὸ σπίτι καὶ ἡ γιαγιὰ στὸ δωμάτιό της.
Πῆγα νὰ δῶ τὶ κάνει καὶ βλέπω νὰ ἔχη λερώσει τὰ πάντα, σεντόνια, κουρτίνες, χαλιά.
Ἐνῶ κανονικὰ ἔπρεπε νὰ βρωμᾶνε, ἔνιωσα μιὰ εὐωδία ποὺ δὲν πρόκειται νὰ τὴν ξεχάσω ποτέ, καὶ μιὰ γαλήνη μέσα μου γιὰ ἀρκετὴ ὥρα, μέχρι ποὺ καθάρισα τὴν γιαγιά.
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἔνιωσα τὴν εὐωδία, μέχρι ποὺ ἐκοιμήθη ἡ γιαγιά, κάθε φορὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ τὴν καθαρίσω καὶ νὰ τῆς κάνω μπάνιο, ἔνιωθα μέσα μου μιὰ γαλήνη, μιὰ ἠρεμία καὶ δὲν μοῦ μύριζε τίποτε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου