Καθημερινές σκέψεις

Όσοι ξεχνούν!..

Όσοι  λαοί ξεχνούν την ιστορία τους  είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν! Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να βγούμε από το λήθαργό μας, να θυμηθούμε όσα έγιναν στο παρελθόν, να διδαχθούμε από τα λάθη μας και να τα στήσουμε όλα απ’ την αρχή απαλλαγμένοι από τις αδυναμίες που μας κόστισαν ακριβά! Αν μείνουμε απαθείς θα ισοπεδωθούμε. Και δεν έχουμε άλλο χρόνο! Κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στον αφανισμό. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει και όσοι μιμούνται πρακτικές του παρελθόντος, πρακτικές δημαγωγίας,  είναι χαμένοι από χέρι! Κι άλλοτε ξεγελαστήκαμε και τώρα θρηνούμε για την ευπιστία και την ανεκτικότητά μας αλλά και για όλες τις ευθύνες μας, αφού τα περισσότερα έγιναν με τη δική μας στήριξη ή την ανοχή…

Κοιτάζοντας πίσω...

Ζήσαμε την πολυδιαφημισμένη «Αλλαγή», τις …παραλλαγές, τους εκσυγχρονισμούς, τους συντηρητισμούς, τις δημοκρατικές πρακτικές και τις προοδευτικές καταστάσεις και φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού.Όλοι βγάζουμε τώρα τα συμπεράσματά μας, αποδίδουμε ευθύνες εκεί που νομίζουμε ότι ανήκουν αλλά λύσεις δεν βλέπουμε στον ορίζοντα! Οι επαγγελματίες της πολιτικής έπαιξαν τα παιγνίδια τους, τους μιμήθηκαν με ερασιτεχνικό τρόπο οι αντικαταστάτες τους και τώρα αλληλοκατηγορούνται μέσα στον ίδιο τον πολιτικό τους χώρο ότι άλλοι διέλυσαν το κόμμα τους και άλλοι τραβάνε τα πάθη τους! Απεχθάνονται αυτό που βλέπουν τώρα και νοσταλγούν   όσα είχαν πριν! Πόσο τραγικά είναι όλα! Γιατί και το πριν και το τώρα ήταν και είναι σάπια…

Νοσταλγούν το παρελθόν!

Είμαστε τόσο ανήσυχοι για όσα μας επιβάλλονται που δεν έχουμε την αντοχή να ασχοληθούμε με όλους εκείνους που ζούσαν σε βάρος μας  και τώρα τους ακούμε να εκφράζονται με νοσταλγία για το λαμπρό τους παρελθόν που χάθηκε. Εκείνα που έχασαν και για τα οποία τώρα θρηνούν είναι τα οφέλη της εξουσίας που τα απέκτησαν έξω και πέρα από κάθε δεοντολογία, αδιαφορώντας για όσα θα συνέβαιναν στον τόπο. Ενήργησαν εν ονόματι του λαού και τον έθαψαν. Μέσα στη χλιδή δεν τους περίσσευε  χρόνος για δυσάρεστες σκέψεις ή για δύσκολες αποφάσεις. Προστάτεψαν τον εαυτό τους από …ατυχήματα εφευρίσκοντας την ασυλία τους και έκοψαν και έραψαν ένα σύστημα στα μέτρα όσων αρέσκονταν στην καλοπέραση.

Εμείς ...εκσυγχρονίσαμε!

Άρχισαν σε διάφορες πόλεις να ετοιμάζουν εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό! Μήπως θάπρεπε να δούμε τα έργα αυτής της εκατονταετίας; Τη δομή του κράτους, τον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών, την οικοδόμηση των πόλεων, τη λειτουργία της δημοκρατίας κι ακόμη την οργάνωση της κοινωνίας; Στη δική μας πόλη επειδή ντρεπόμαστε που η κεντρική μας πλατεία είχε το όνομα «Κωνσταντίνου του Ελευθερωτού» της δώσαμε το όνομα  του Ανδρέα Παπανδρέου για να την …εκσυγχρονίσουμε! Άσχετα με τις απόψεις μας για τη Βασιλεία η ιστορία είναι ιστορία! Εσάτ Πασάς και Κωνσταντίνος είναι  ιστορία της πόλης μας. Ίσως με την ευκαιρία του εορτασμού των 100 χρόνων να ξαναβάλουμε ένα -ένα τα πράγματα στη θέση τους αν θέλουμε να αποτρέψουμε τον αφανισμό μας!

Σύγχρονες σκέψεις...

Το παράδοξο της εποχής μας στο διάβα της ιστορίας είναι ότι έχουμε ψηλότερα κτήρια, αλλά με χαμηλότερες προδιαγραφές, πλατύτερους δρόμους αλλά στενότερες αντιλήψεις.

Ξοδεύουμε περισσότερα αλλά έχουμε λιγότερα.

Αγοράζουμε περισσότερα αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα.

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, αλλά μικρότερες οικογένειες, περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο.

Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερο νόημα, περισσότερη γνώση αλλά λιγότερη κρίση, περισσότερους ειδικούς και ακόμη περισσότερα προβλήματα.

Περισσότερα φάρμακα και λιγότερη ευφορία.

Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε πολύ απερίσκεπτα, γελούμε πολύ λίγο, οδηγούμε πολύ γρήγορα, θυμώνουμε πολύ γρήγορα, ξενυχτούμε πολύ, ξυπνούμε πολύ κουρασμένοι, διαβάζουμε πολύ λίγο, παρακολουθούμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε πολύ σπάνια.

Έχουμε πολλαπλασιάσει τα υπάρχοντά μας, αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.

Μιλούμε πολύ, αγαπούμε πολύ σπάνια και μισούμε πολύ συχνά.

Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά όχι τη ζωή.

Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

Φτάσαμε στο Φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε τον δρόμο που πάει για τον γείτονά μας.

Κατακτήσαμε το έξω διάστημα, αλλά όχι τον εσωτερικό μας κόσμο.

Κάναμε μεγαλύτερα πράγματα αλλά όχι καλύτερα πράγματα.

Καθαρίζουμε τον αέρα αλλά μολύνουμε την ψυχή. Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την προκατάληψη.

Γράφουμε περισσότερα αλλά μαθαίνουμε λιγότερα.

Σχεδιάζουμε περισσότερα αλλά πραγματοποιούμε λιγότερα.

Μάθαμε να βιαζόμαστε αλλά όχι να περιμένουμε.

Φτιάξαμε περισσότερους Η/Υ να κρατούν περισσότερες πληροφορίες, να παράγουν περισσότερα αντίγραφα από ποτέ αλλά εμείς επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.

Αυτές είναι οι μέρες του γρήγορου φαγητού και της αργής χώνεψης, μεγάλοι άντρες αλλά μικροί χαρακτήρες, υπερβολικά κέρδη αλλά ρηχές σχέσεις.

Αυτές είναι οι μέρες των δύο εισοδημάτων αλλά των περισσότερων διαζυγίων, των πιο εντυπωσιακών σπιτιών αλλά των διαλυμένων σπιτικών.

Αυτές είναι οι μέρες των γρήγορων ταξιδιών, των πανών μιας χρήσης, της πεταμένης ηθικής, των υπέρβαρων σωμάτων και των χαπιών που κάνουν τα πάντα, από ευθυμία, ηρεμία μέχρι θάνατο.

Ζούμε σε ένα καιρό που η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται ότι είναι πλούσια και γεμάτη, αλλά η αποθήκη της είναι άδεια.

Είναι ο καιρός που η τεχνολογία μπορεί να φέρει αυτό το γράμμα σε σένα και ο καιρός που μπορείς να διαλέξεις ή να μοιραστείς αυτή την ενόραση ή απλώς να πατήσεις σβήσιμο.

Να θυμάσαι, πέρνα χρόνο με αυτούς που αγαπάς, γιατί δε θα ναι κοντά σου πάντα.

Να θυμάσαι να λες μια ευγενική κουβέντα σε κάποιον που αποβλέπει σε σένα με θαυμασμό, γιατί αυτό το μικρό άτομο σύντομα θα μεγαλώσει και θα φύγει από το πλευρό σου.

Να θυμάσαι, να δίνεις μια ζεστή αγκαλιά σε αυτόν που βρίσκεται δίπλα σου γιατί αυτό είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείς να δώσεις με την καρδιά σου και δεν κοστίζει τίποτα.

Να θυμάσαι να λες «σε αγαπώ» στο σύντροφό σου και στους αγαπημένους σου αλλά κυρίως να το εννοείς.

Ένα φιλί και μια αγκαλιά μπορεί να επουλώσει τραύματα όταν ξεκινά από βαθιά μέσα σου.

Να θυμάσαι να κρατάς τα χέρια και να χαίρεσαι τη στιγμή γιατί μια μέρα αυτό το άτομο κάποια μέρα δε θα ναι πια εκεί.

Δώσε χρόνο για αγάπη, δώσε χρόνο για συνομιλία! Και δώσε χρόνο για να μοιραστείς πολύτιμες σκέψεις του μυαλού σου. Και πάντα να θυμάσαι: Η ζωή δε μετριέται με το πόσες ανάσες παίρνουμε αλλά με τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα.

Ο Άγιος Ιωάννης Βατάτζης και η ελληνική συνείδησή του...

Σε πολλούς μελετητές προξενεί εντύπωση η ονομασία «βασιλεύς Ρωμαίων», την οποία χρησιμοποιούσαν οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως και η ορολογία «Ρωμανία», την οποία συναντούμε σε πολλά έγγραφα της εποχής ως ονομασία του κράτους. Είναι γεγονός ότι η ονομασία «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» είναι μεταγενέστερη και δημιουργήθηκε το 1562 από τον Γερμανό ιστορικό Ιερώνυμο Βολφ. Σήμερα την χρησιμοποιούμε για να γινόμαστε κατανοητοί στους πολλούς. Όμως από σεβασμό προς τις ιστορικές πηγές πρέπει να εξηγούμε στους νεωτέρους ότι οι όροι Ρωμαίος και Ρωμανία αναφέρονται στη Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη και όχι στην Παλαιά Ρώμη. Άλλωστε στο βυζαντινό κράτος η παιδεία βασιζόταν στον Όμηρο και ουδέποτε εδιδάχθη το λατινικόέπος του Βιργιλίου, η Αινειάδα, που αναφέρεται στην πρεσβυτέρα Ρώμη. Η ελληνική συνείδηση ήταν διαδεδομένη μεταξύ αρχόντων και αρχομένωνστο βυζαντινό κράτος ιδίως μετά τον 7ο αιώνα, αν και το κράτος ήταν πολυεθνικό και το συνδετικό στοιχείο ήταν η Ορθοδοξία. Από τα ονόματα Ρωμαίος και Ρωμανία προήλθε και ο όρος Ρωμηός, ο οποίος στην νεώτερη ιστορία μας σημαίνει υπό ευρεία έννοια κάθε Ορθόδοξο και υπό στενή έννοια τον Έλληνα.

Για να ξεκαθαρίσουμε το θέμα της ελληνικής συνειδήσεως των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, ιδιαιτέρως δε κατά τους τελευταίους αιώνες, καλόν είναι να μελετήσουμε ένα εκπληκτικό κείμενο ελληνορθοδόξου αξιοπρεπείας και πατριωτικής παρρησίας γραμμένο από τον Αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη και απευθυνόμενο στον Πάπα Γρηγόριο Θ' . Όπως γνωρίζουμε μετά την Δ' Σταυροφορία και την επιβολή της Λατινοκρατίας στον χώρο του Ελληνισμού, (1204), η αυτοκρατορία της Νικαίας με έδρα τη Νίκαια της Μικράς Ασίας υπήρξε ένα από τα ελεύθερα ελληνικά κράτη απ'όπου προήλθε και η εκδίωξη των Φράγκων από την Κωνσταντινούπολη το 1261. Ο Ιωάννης Βατάτζης βασίλευσε από το 1222 έως το 1254 διαδεχόμενος τον πεθερό του Θεόδωρο Λάσκαρι, τον ποιητή του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Ο Ιωάννης Βατάτζης γεννήθηκε το 1193 στο Διδυμότειχο της Θράκης και σήμερα τιμάται από την Ιερά Μητρόπολη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου ως τοπικός Άγιος, (4 Νοεμβρίου, ημέρα του θανάτου του το 1254). Λόγω της βαθυτάτης πίστεώς του και της φιλανθρώπου και ελεήμονος πολιτείας του κατετάγη μετά την κοίμησή του στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας και ονομάσθηκε Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων. Ως Αυτοκράτωρ της Νικαίας ο Ιωάννης Βατάτζης εργάσθηκε για την ανακατάληψη των ελληνικών εδαφών και πολέμησε κατά των Φράγκων Σταυροφόρων και κατά των Τούρκων του Ικονίου. Καλλιέργησε την μελέτη των ελληνικών γραμμάτων, είχε δε και ο ίδιος στερεά κλασσική παιδεία και ελληνική συνείδηση. 
Το συγκλονιστικό κείμενο, το οποίο διαφωτίζει την ελληνική και ορθόδοξη συνείδηση των «Ρωμαίων βασιλέων», διασώζει ο αείμνηστος καθηγητής της Ιστορίας Απόστολος Βακαλόπουλος και έχει τίτλο «Του αοιδίμου βασιλέως κυρού Ιωάννου του Δούκα προς τον τε (γράφε ίσως τον τότε) Πάπαν Γρηγόριον». Ο Βακαλόπουλος γράφει στον Πρόλογό του: «Η παρατιθέμενη επιστολή του Ιωάννου Γ. Βατάτζη (1222-1254) προς τον πάπα Γρηγόριο Θ (1227-1241) είναι πολύ χαρακτηριστική για τις ιδέες που επικρατούν στους βασιλείς της Νίκαιας μετά το 1204. Έντονη είναι η ελληνολατρία και η εθνική ελληνική συνείδησή τους, που βαθμιαία ταυτίζεται με την Ορθοδοξία...Εδώ παρατηρούμε καθαρά πως γεννιούνται και δρουν οι πολιτικές εκείνες αντιλήψεις, που αποβλέπουν στην απελευθέρωση των σκλαβωμένων ελληνικών χωρών, και οι οποίες προσαρμοσμένες επιζούν επί Τουρκοκρατίας μέσα σε νέες συνθήκες. Και τελικά πως διαμορφώνουν το περιεχόμενο της λεγόμενης Μεγάλης Ιδέας».

Το κείμενο ξεκινά με την έκπληξη του Βατάτζη πως τόλμησε ο Πάπας να του ζητήσει να παύσει να διεκδικεί την Κωνσταντινούπολη από τον Φράγκο ηγεμόνα, ο οποίος την κατέχει από το 1204. Γράφει με ελληνική αξιοπρέπεια και διπλωματική ειρωνεία ο Βατάτζης, αφού προσδιορίσει στη αρχή ποιός είναι ο γράφων: «Ιωάννης εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο Δούκας τω αγιωτάτω πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίω σωτηρίας και ευχών αίτησιν». Αποδίδουμε στην νεοελληνική ορισμένα από τα κυριώτερα σημεία της επιστολής: «Εγώ ως βασιλεύς θεωρώ άτοπα τα όσα μου γράφεις και δεν ήθελα να πιστεύσω ότι είναι δικό σου το γράμμα, αλλά αποτέλεσμα της απελπισίας κάποιου που βρίσκεται κοντά σου, και ο οποίος έχει την ψυχή του γεμάτη κακότητα και αυθάδεια. Η αγιότητά σου κοσμείται από φρόνηση και διαφέρει από τους πολλούς ως προς την σωστή κρίση. Γι’ αυτό δυσκολεύθηκα πολύ να πιστεύσω ότι είναι δικό σου το γράμμα αν και έχει σταλεί προς εμέ.» Αξίζει να θαυμάσουμε την έλλειψη δουλικότητος του Βατάτζη προς τον Πάπα αν και την εποχή εκείνη οι Έλληνες της Νικαίας ήσαν οι αδύναμοι και ο Πάπας ήταν η υπερδύναμη τηρουμένων των αναλογιών. 

Και συνεχίζει ο Ιωάννης Βατάτζης διατρανώνοντας την εθνική συνείδησή του: «Γράφεις στο γράμμα σου ότι στο δικό μας γένος των Ελλήνων η σοφία βασιλεύει... Ότι, λοιπόν, από το δικό μας γένος άνθησε η σοφία και τα αγαθά της και διεδόθησαν στους άλλους λαούς, αυτό είναι αληθινό. Αλλά πως συμβαίνει να αγνοείς, η αν δεν το αγνοείς πως και το απεσιώπησες, ότι μαζί με την βασιλεύουσα Πόλη και η βασιλεία σε αυτόν τον κόσμο κληροδοτήθηκε στο δικό μας γένος από τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος εδέχθη την κλήση από τον Χριστό και κυβέρνησε με σεμνότητα και τιμιότητα; Υπάρχει μήπως κανείς που αγνοεί ότι η κληρονομιά της δικής του διαδοχής (σ.σ. του Μ. Κωνσταντίνου) πέρασε στο δικό μας γένος και εμείς είμαστε οι κληρονόμοι και διάδοχοί του; Απαιτείς να μην αγνοούμε τα προνόμιά σου. Και εμείς έχουμε την αντίστοιχη απαίτηση να δεις και να αναγνωρίσεις το δίκαιό μας όσον αφορά την εξουσία μας στο κράτος της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο αρχίζει από των χρόνων του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έζησε επί χίλια χρόνια ώστε έφθασε μέχρι και την δική μας βασιλεία. 

 

Οι γενάρχες της βασιλείας μου, από τις οικογένειες των Δουκών και των Κομνηνών, για να μην αναφέρω τους άλλους, κατάγονται από ελληνικά γένη. Αυτοί λοιπόν οι ομοεθνείς μου επί πολλούς αιώνες κατείχαν την εξουσία στην Κωνσταντινούπολη. Και αυτούς η Εκκλησία της Ρώμης και οι προϊστάμενοί της τους αποκαλούσαν Αυτοκράτορες Ρωμαίων... Διαβεβαιούμε δε την αγιότητά σου και όλους τους Χριστιανούς ότι ουδέποτε θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε και να πολεμούμε κατά των κατακτητών της Κωνσταντινουπόλεως. Θα ασεβούσαμε και προς τους νόμους της φύσεως και προς τους θεσμούς της πατρίδος και προς τους τάφους των πατέρων μας και προς τους ιερούς ναούς του Θεού, εάν δεν αγωνιζόμασταν γι’ αυτά με όλη μας την δύναμη… Έχουμε μαζί μας τον δίκαιο Θεό, ο οποίος βοηθεί τους αδικουμένους και αντιτάσσεται στους αδικούντας…».

Ένας «βασιλεύς Ρωμαίων», ο Ιωάννης Βατάτζης μας άφησε ένα εξαιρετικό γραπτό μνημείο ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας. Τέτοια κείμενα αξίζει να διδάσκουμε στους νέους μας. Ας έχουμε την ευλογία του ευλαβούς Χριστιανού και πατριώτου, Αγίου Ιωάννου Γ Δούκα Βατάτζη. 

Το προεκλογικό φυλλάδιο του Δημάρχου Αλμυρού Αριστείδη Αργυρόπουλου - Αρχειακό υλικό

Σκέψεις (επί)σκέψεων κοινωνικοπολιτικών θεμάτων

Το έχτισαν με αγώνες!

Δούλεψαν πολλά χρόνια για να χτίσουν το υπάρχον σύστημα και μετά του έδωσαν το όνομα «Ελληνικό κράτος»! Απ’ ό,τι αποδεικνύεται σήμερα, ουδέποτε είχαν συγκεκριμένο σχέδιο αλλά και ουδέποτε οι κυβερνήσεις που εναλλάσσονταν στην εξουσία είχαν συνέχεια. Η κάθε μια έκανε  ό,τι ήθελε. Απαξίωνε ό,τι δεν της ήταν χρήσιμο, δημιουργούσε νέες υπηρεσίες, καινούργιες γραμματείες, ανεξάρτητες αρχές και στοίβαζε εργαζόμενους διατηρώντας ένα πελατειακό σύστημα που προσέθετε ασήκωτο βάρος σ’ αυτό που ονόμαζαν κράτος! Οι περισσότερες αποφάσεις τους ήταν της στιγμής και ανάλογα με τα συμφέροντα που ήθελαν να εξυπηρετήσουν…

Ασήκωτο βάρος...

Για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά που υποτίθεται ότι αναλάμβαναν άρχισαν να προσλαμβάνουν συμβούλους! Στρατιές συμβούλων πηγαινοέρχονταν στα υπουργεία ανάλογα με τις μετακινήσεις των υπουργών! Αυτοί, φαίνεται, αντί να τους συμβουλεύουν πώς να κάνουν καλύτερα το έργο τους  τους παραπλανούσαν, αφού, όπως αποδεικνύεται, το οικοδόμημα που έχτιζαν είχε χείριστη κατασκευή! Εκτός κι αν όλοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι που πέρασαν από τα υπουργεία ήταν ανεπίδεκτοι μαθήσεως και δεν μπορούσαν να υλοποιήσουν τις εισηγήσεις των συμβούλων τους! Πάντως αυτό που έχτισαν, οι ίδιοι σήμερα το απαξιώνουν και λένε ότι θέλουν να το αλλάξουν! Δεν το αντέχουν! Τόσο όμως που το περιέπλεξαν είναι από δύσκολο μέχρι αδύνατο να το ξεμπλέξουν…

Τους έπιασε πανικός!..

Όταν χρειάστηκε να μάθουν πόσος κόσμος πληρώνονταν απ’ αυτό το κράτος, που με τα χέρια τους έφτιαξαν, τους έπιασε πανικός! Ούτε ήξεραν πόσοι δουλεύουν στο σύστημα, ούτε πόσοι παίρνουν συντάξεις, ούτε πόσοι πέθαναν αλλά για το κράτος θεωρούνταν ζωντανοί, αφού συνέχιζε να τους υποστηρίζει οικονομικά! Δεν ήξεραν τι τους γίνεται! Τότε κατάλαβαν ότι αυτό που έφτιαξαν δεν έμοιαζε με κράτος! Είχε περισσότερα χαρακτηριστικά παράνομου οικοδομήματος παρά ενός κτίσματος με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις. Όπου και αν έκαναν ελέγχους έβρισκαν σημεία και τέρατα. Κι αντί να γκρεμίσουν αυτό το έκτρωμα και να το χτίσουν απ’ την αρχή, λένε ότι προσπαθούν να το επισκευάσουν…

Τα ίδια πρόσωπα...

Κανένας από τους συντελεστές της οικοδόμησης του ελληνικού κράτους δεν δείχνει ευχαριστημένος. Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι  το έφτιαξαν καλό, λειτουργικό, για να εξυπηρετεί τον πολίτη! Παντού βρίσκουν μειονεκτήματα. Οι ίδιοι περιγράφουν τη γραφειοκρατία, τη διαπλοκή, τη διαφθορά λες και όλα αυτά τα ανακάλυψαν για πρώτη φορά! Τα ίδια πρόσωπα που τα έφτιαξαν και τα ανέχτηκαν όλα αυτά  προσπαθούν σήμερα να κρατήσουν αποστάσεις και να χρεώσουν τα κακώς κείμενα σε κάποιους άλλους, αόρατους, που κανόνιζαν μέχρι σήμερα τη ζωή μας. Ακόμη και την υπερχρέωση της χώρας τα ίδια πρόσωπα μας την επέβαλαν. Κανένας δεν μιλάει για τις δικές του ευθύνες. Αλλά στις δημοκρατίες οι ευθύνες είναι προσωπικές! Και οι περισσότεροι από αυτούς που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτού του μοντέλου δεν περνάνε σήμερα φτωχικά! Βλέπεις,  δούλευαν με το αζημίωτο…

Πώς θα σπάσει;

Πώς και ποιος θα σπάσει το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας, των  λουκέτων, των επώδυνων μέτρων και της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής; Μέσα σ’ αυτό το χάος νέες επενδύσεις είναι αδύνατο να γίνουν και η ενίσχυση της απασχόλησης που είναι προαπαιτούμενο για την αλλαγή του σκηνικού φαίνεται άπιαστο όνειρο!  Το συστημικό  πρόβλημα  της Ευρώπης εξοντώνει όλο και περισσότερους πληθυσμούς που βγαίνουν στους δρόμους και περιγράφουν τα ίδια προβλήματα. Αν δεν βλέπεις τα πανώ δεν ξέρεις ποιοι είναι οι λαοί που διαμαρτύρονται! Και καλά οι Έλληνες που χαρακτηρίστηκαν διεφθαρμένοι, υπερχρεώνοντας τη χώρα τους. Τα προβλήματα που προκάλεσαν οι Ισπανικές τράπεζες πώς δημιούργησαν ολόιδια προβλήματα στο λαό τους;

Η ΕΚΤ δεν στήριξε!..

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ούτε πρόλαβε καταστάσεις και προσπαθεί ακόμη και τώρα να αποφύγει την ανάληψη πρωτοβουλιών που της υπαγορεύει ο ρυθμιστικός της ρόλος. Εκείνοι το ήξεραν απ’ την αρχή το πρόβλημα. Απλά απέφευγαν να το διευθετήσουν. Ακόμη και στο πολυσυζητημένο κούρεμα του ελληνικού χρέους η ΕΚΤ δεν συμμετείχε, ενώ κατείχε το μεγαλύτερο μέρος των Ελληνικών ομολόγων. Μάλιστα, κάθε φορά που λήγουν αυτά τα ομόλογα, αν και είναι τεράστια ποσά για την πληγωμένη Ελλάδα, απαιτεί την αποπληρωμή τους στο ακέραιο. Και πώς γίνεται η Ελλάδα να βρίσκει πάντα πόρους για να μη κακοκαρδίσει τον κ. Ντράγκι αλλά να μη βρίσκει για να στηρίξει την ελληνική οικογένεια που χάνεται;

Τεστ κόπωσης...

Τράπεζες και τραπεζίτες, ΔΝΤ και ευρωπαϊκά όργανα υποβάλουν Έλληνες, Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιταλούς ακόμη και Γάλλους σε τέστ κόπωσης. Το τεστ δοκιμάζεται και στους Άγγλους  και ας μην είναι στο Ευρώ! Και όσο βλέπουν  τους πολίτες να περπατούν ακόμη στους δρόμους και να διαμαρτύρονται, τόσο περισσότερα μέτρα τους επιβάλλουν μέχρι που να τους λυγίσουν και να μη μπορεί κανένας να βγει στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί. Όταν εξοντώσουν και το τελευταίο κύτταρο της κοινωνίας τότε θα σταματήσουν αφού δεν θα έχουν τίποτε άλλο να αρπάξουν. Και για εμάς λένε ότι μας τιμωρούν γιατί ζούσαμε με δανεικά. Οι άλλοι λαοί της Ευρώπης τι τους έφταιξαν και τους σπρώχνουν στην ύφεση, τη λιτότητα και την ανεργία;

Η ίδια «συνταγή»!..

Όποιος λαός της Ευρώπης κι αν κατέβει σήμερα στους δρόμους  προβλήματα περιγράφει. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, έκτακτες εισφορές,  περικοπές δώρων, χαράτσι στα ακίνητα, κατάργηση αφορολόγητων ορίων, κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία που αυξαίνει ταχύτατα, μετανάστευση των νέων, μεγάλος αριθμός πεινασμένων που καταφεύγουν στους κάδους απορριμμάτων και εκδικητική μανία για  την οικοδομική δραστηριότητα. Κι ενώ έπρεπε έγκαιρα να προλάβουν την εξάπλωση της επιδημίας, την κοίταζαν από μακριά να συμπαρασύρει τις κοινωνίες και έδιναν δήθεν οδηγίες για αντιμετώπιση της κρίσης χωρίς να την αγγίζουν. Η κρίση μεγάλωσε συμπαρασύροντας τους λαούς. Και οι ηγέτες; Είναι στον κόσμο τους. Σκέφτονται τις επόμενες εκλογές και πώς θα τις κερδίσουν….