Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Γλυκειὰ Παρθέν’, ἀξίωσέ με
νάρθω καὶ πάλι στὸ ναό σου,
ὅπου φυσᾶ γλυκὰ ἡ αὔρα
στὰ πλατάνια τὰ θεόρατα
κάτω στὸ ρέμμα, ποὺ ἡ πηγὴ κελαρύζει
κι ἐπάνω θροΐζει ἡ αὔρα μαλακά.
Ὅλος ὁ ἥλιος λάμπει στὸ θόλο
τοῦ ὡραίου ναοῦ σου
μὲ τὰ πιατάκια τὰ ποικιλμένα
κι εὐωδιάζ’ ἡ μύρτος κι ἡ δάφνη
ὁλόγυρα, κι ἡ βρύση κελαδεῖ
στὴν αὐλή,
ποὺ ἀνθεῖ ὁ λιβανωτὸς κι [ἡ μύρτος].
Στὰ νεαήμερα τ’ ἀγαπημένα
τῆς δοξασμένης μεταστάσεώς σου
ἤθελα να ’μαι νὰ ψάλω τὸ “Πεποικιλμένη…”
στὸ πανηγύρι τὸ σεμνό.
Νὰ βλέπω νὰ θαμάζω τὴ μορφή σου
μὲ τὰ ματάκια τὰ κλειστά,
μὲ τὰ χεράκια σταυρωμένα,
κι ὁ Υἱός σου νὰ κρατεῖ τὴν ἄμωμη ψυχή σου,
ὡς τρυγόνα στὰ χεράκια·
κι Ἀπόστολοι ἐκ περάτων
στὰ σύννεφα ἐπάνω πετώντας,
κι Ἄγγελοι μὲ σταυρωμένα χέρια
βλέπουν τὸ θάμμα τὸ φριχτό!
Ψηλὰ ἀπάνω ἀπ’ τὸ δῶμα, ἀπὸ δύο παραθυράκια,
μὲ τὶς κουκοῦλες δύο καλογεράκια
προβάλλουν καὶ τείνουν ἀπὸ ἕναν τόμον ἀνοιχτό!
κι ὁ ἕνας γράφει “Θνητὴ γυναίκα τοῦ Θεοῦ μητέρα”
κι ὁ ἄλλος· “τ’ οὐρανοῦ εἶσαι πλατυτέρα,
ὡς ἔμψυχος ναὸς καὶ θρόνος τοῦ Θεοῦ…”
Γλυκειὰ Παρθέν’ ἀξίωσέ με
νά ’ρθω καὶ πάλι στὸ ναό σου,
ὅπου φυσᾶ γλυκὰ ἡ αὔρα
στὸ ρέμμα στὰ πλατάνια μυστικὰ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου