ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Γράφει  ο π. Ευθυμιος Μπαρδάκας

Οι σατανισταί, τά «μέντιουμ», οἱ «πνευματισταί», οἱ αἱρέσεις, οἱ ἂθεοι, οἱ σαρκολάτρες, οἱ χρηματολάτρες, οἱ παιδεραστές, οἱ πάσης φύσεως ἒκνομοι καί παράνομοι, κάνουν…χρυσές δουλειές.

Τελευταίως, ὃλο καί αὐξάνουν ἐνέργειες ἀνθρώπων οἱ ὁποῖες εἶναι ἀκατανόητες, τόσο ἐξ ἀπόψεως σκληρότητος, ὃσο καί ἐξ ἀπόψεως σχέσε- ών τους μέ τήν ἀνθρώπινη, κοινή. Λογική.

Ἂγριες δολοφονίες, ἐπιθέσεις ένόπλων σέ Σχολεῖα, δολοφονίες νη- πίων ἀπό τούς ἲδιους τους τούς «γονεῖς», συνθήματα γραμμένα σέ τοίχους καί ἂλλα πολλά ἀκατανόητα γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ, τά βλέπομε καθημερι- νῶς νά πληθαίνουν.

Κινηματογράφος, τηλεόραση, μουσική, στίχοι τραγουδιῶν καί γενι- κῶς τό θέαμα καί ἡ «τέχνη», ἀσχολοῦνται κυρίως μέ δράκουλες, βαμπίρ, τέρατα, ἐξωγήινους, αἷμα, σαρκολατρεία, ἀθωώνουν τά ναρκωτικά καί «θεοποιοῦν» τό χρῆμα…!

Προσφάτως, εἲχαμε καί πάλι τά φρικτά ἐγκλήματα πού διέπραξαν νεαρά ἂτομα, καί δήλωσαν χωρίς νά ἒχουν τό παραμικρό πρόβλημα, πώς ὃ,τι ἒκαναν τό ἒκαναν ὡς «προσφορά καί θυσία» στόν σατανᾶ..!

Καί τό θέμα, σιγά-σιγά ξεχάστηκε ἀπό τά, λαλίστατα» κατά τά ἂλλα, Μέσα Μαζικῆς Τυφλώσεως, τά ὁποῖα ἐνδιαφέρονται πιό πολύ γιά το τί ἒκανε ἢ τι εφαγε ὁ «Α» ἢ ὁ «Β» «τενεκεδένιος» ἀστέρας.

Καί ἐδῶ, πρέπει νά σταθοῦμε στό τεράστιο θέμα τοῦ ΠΩΣ φθάσαμε μέχρις ἐδῶ, ΓΙΑΤΙ γίνονται ὃλα αὐτά, καί ΤΙ πρέπει νά κάνωμε γιά νά περιορίσωμε τά ἐπικίνδυνα αὐτά φαινόμενα.

Ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτά τά ἐρωτήματα, κρύβεται στόν τρόπο πού αντι- μετωπίζει ὁ σύγχρονος ἂνθρωπος τήν ζωή, τήν ὓπαρξή του ὡς ἂνθρωπος καί ὡς πλᾶσμα Θεοῦ.

Ἡ Νεολαία μας, μή ἒχοντας παραδείγματα κατάλληλα, μή ἒχοντας «ἀντισώματα» πού θά τήν προστατεύσουν ἀπό τίς λυσσασμένες ἐπιθέσεις τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων πού ὃλο καί ἐντείνονται, γίνονται εὒκολη λεία στά νύχια τῆς κάθε μορφῆς παραβατικοτητος πού ἐπιδέξιοι καί καλοδασκαλεμμένοι ἰνστρούχτορες τῆς προβάλλουν ὡς τρόπο ζωῆς.

Ὃλο καί περισσότεροι ἂνθρωποι σήμερα, ἁπλῶς συμβιώνουν κάτω ἀπό τήν ἲδια στέγη καί νομίζουν πώς ἡ δημιουργία οἰκογενείας, ἡ ὁποία συμπληρώνεται καί ἀπό παιδί ἢ παιδιά, ἁπλῶς τούς….ἐμποδίζει ἀπό τοῦ νά διασκεδάσουν, νά ξενυχτήσουν καί νά καλοπεράσουν χωρίς εὐθῦνες.

Πᾶνε σέ ἓνα Δημαρχεῖο, συμφωνοῦν νά ζήσουν μαζί, χωρίς συναί- σθηση τῶν ἐννοιῶν Γᾶμος, Οἰκογένεια, καί τοῦ τί σημαίνει ἡ λέξις «Παιδιά».

Πολλοί θεωροῦν πώς εἶναι μέσα στήν «μόδα», ἂν ἒχουν «σύντροφο» καί ὂχι Σύζυγο. Ἒτσι, ἁπλῶς συζοῦν, κάνουν μάλιστα καί παιδιά τά ὁποῖα τά βλέπουν κάπως σάν ..«σκυλάκια» συντροφιᾶς ἢ καί σάν ἐμπόδιο στήν συνέχιση τῆς ἀνέμελης ἁμαρτίας τους, μή ἀναλογιζόμενοι πώς ἡ λεξις Σύζυγος περιέχει τήν ἒννοια «ζυγός» πού σημαίνει ἀγώνα, προσπάθεια καί συτροφικότητα σέ χαρές καί λύπες.

Βλέπομε νά θέλουν οἱ ὁμοφυλόφιλοι νά …«παντρεύωνται» ἀλλά καί νά θέλουν νά ἒχουν παιδιά υἱοθετημένα…!

Βλέπομε λαούς νά ἒχουν ἐπίσημα «Κόμματα παιδοφίλων» ἢ καί ἐπι- σημοποιημένη τήν κτηνοβασία καί τούς θεωροῦμε «προοδευμένους»!

Πλήρως ξεκομμένοι ἀπό τήν Πίστη μας, δέν ξέρουν τί θά πῆ Ἑκκλη- σιασμός, ἐξομολόγησις, Θεία Κοινωνία…!

Τά πρωινά τῆς Κυριακῆς τά θέλουν γιά ξεκούραση καί τούς

ἐνωχλοῦν τά κτυπήματα τῆς Καμπάνας, πού κάποτε ἠχοῦσε στά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων σάν γλυκόλαλο κάλεσμα κοντά στόν Θεό.

Τά παιδιά, μπροστά σ’ ἓναν Ὑπολογιστή, ἀφήνουν «ἣσυχους» τούς «γονεῖς» νά πᾶνε ὃπου θέλουν, ἀσχέτως ἂν αὐτά, μέσα ἀπό τούς ὑπολογιστές, χὠνονται πολύ βαθειά σέ σατανικά κυκλώμαυα πού τά παρασύρουν σέ ἀκατανόμαστες πράξεις, ἀκόμα καί σέ αὐτοκτονίες…!

Τά παιδιά, ἒχουν τήν άνάγκη νά ἒχουν ἓνα στήριγμα, ἓνα παράδειγ- μα καί νά ἐπικοινωνοῦν μέ τούς γονεῖς τους μέ σεβασμό ἀλλά ὡς φίλοι.

Θέλουν νά μάθουν, θέλουν νά ρωτήσουν, θέλουν νά στηριχθοῦν κάπου καί ἒτσι, μή ἒχοντας σωστές ἀπαντήσεις στίς ἀπορίες καί τίς ἀνησυχίες τους, ἀκοῦν τούς ἐπιτηδίους πού κατακλύζουν αὐτά τά μηχανήματα, πού ἐνῶ εἶναι χρήσιμα στά χέρια ἐμπείρων καί ὠρίμων ἀνθρώπων, γίνονται ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ὃπλα γιά τίς άθῶες καί παραπαίουσες παιδικές ψυχές.

Βλέπουν μάγους, παιχνίδια δολοφόνων, τά «καλά» τῶν ναρκωτικῶν, παγιδεύονται ἐντυπωσιασμένα ἀπό τίς φαντασμαγορικές παρουσίες τενεκεδένιων εἰδώλων καί στό τέλος, πάρα πολλά ἐξ αὐτῶν, πολύ περισσότερα ἀπό ὃσο φανταζόμεθα, καταλήγουν στά νύχια τῶν σατανιστῶν.

Ὁ καταναλωτισμός, ἡ σπατάλη, ἡ κακῶς ἐννοουμένη «καλοπέραση», ὁ εὒκολος καί διά παντός μέσου πλουτισμός πού γίνεται αὐτοσκοπός μέ τήν ἐπιδέξια προβαλλλομένη λατρεία πρός τό χρῆμα, ἡ «καπατσωσύνη» τοῦ νά ζῆ κάποιος ἐκμεταλλευόμενος ἂλλους, ἡ ἒλλειψις ἠθικῶν φραγμῶν καί ὁ ἐγωισμός εἶναι οἱ βασικές αἰτίες πού ἒρριξαν τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, πολλές φορές, σέ «οἰκονομικές κρίσεις», μέ δυστυχία, ἀνέχεια καί βάσανα.

Καθημερινῶς γινόμεθα μάρτυρες περιπτώσεων μεγάλης παλιανθρωπιᾶς, βλέπομε ἀπαταιωνιές, βλέπομε ἀδικαιολόγητους πλουτισμούς, βλέπομε τεράστιες παρανομίες καί πολλά φαινόμενα διαφθορᾶς νά ἒρχωνται στό φῶς (κάλλιο ἀργά παρά ποτέ)

Καί οἱ δημιουργοί αὐτῶν τῶν κρίσεων, ἐκμεταλλευόμενοι τίς δημιουργούμενες ἀνάγκες, παγιδεύουν εὐχερέστατα τά νεαρά, κυρίως, ἂτομα καί τά ὠθοῦν σέ σκοτεινές ἀτραπούς μέ ὑπσσχέσεις γιά πλούτη, καλοπέραση κ.λπ.

Καί μποροῦν αὐτοί οἱ σκοτεινοί ὑπηρέτες τοῦ σατανᾶ νά παγιδεύουν και παρασύρουν ἂτομα, ἐπειδή ἒχει χαθεῖ ὁ φόβος Θεοῦ (ἡ λέξις «φόβος μέ τήν ὀρθή της σημασία καί ὂχι μέ τήν ἀπειλητική), ἒχει χαθεῖ ἡ ἐλπίδα, ἒχει χαθεῖ ἡ Προσευχή καί οἱ ἂνθρωποι θέλουν νά μήν ἰσχύη τό «ὁ μή ἐργαζόμενος μηδέ ἐσθιέτω», ἀλλά προτιμοῦν νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆ, τό μαντρί, τήν θάλασσα καί νά γίνουν κάτοικοι μεγαλοπόλεων μέ τίς «ἀνέσεις» καί τήν σάπια «διασκέδαση» πού τούς προσφέρουν.

Ὁ Παπποῦς καί ἡ Γιαγιά, ρίχνονται σέ οἲκους «εὐγηρείας» καί δέν ἀποτελοῦν μέλη τῆς Οἰκογένειας ὃπως κάποτε (καί μάλιστα πολύ σεβαστά), μέ αποτέλεσμα τά παιδιά νά παραδειγματίζωνται ἀπό τήν στάση τῶν γονιῶν τους στούς Παπποῦδες καί νά ἐπιφυλλάσσουν τήν ἲδια μοῖρα καί στούς ἂμυαλους γονεῖς τους.

Καί ἓνα ἀπό τά «καλά» ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς οἰκονομικῆς δυσπραγίας, εἶναι ἡ ἐπάνοδος τῶν Γεροντοτέρων στά σπίτια τῶν παιδιῶν τους λογω….συντάξεων…!

Καί ἐν τῷ μεταξύ, οἱ σατανισταί, τά «μέντιουμ», οἱ «πνευματισταί», οἱ αἱρέσεις, οἱ ἂθεοι, οἱ σαρκολάτρες, οἱ χρηματολάτρες, οἱ παιδεραστές, οἱ πάσης φύσεως ἒκνομοι καί παράνομοι, κάνουν…χρυσές δουλειές.

Ἒχουν γεμίσει τίς Πολυκατοικίες μέ ἒντυπα πού καλοῦν τους ἀν- θρώπους κοντά τους, ἀφήνουν προσκλήσεις στά αὐτοκίνητα, διαφημίζονται ἐλεύθερα σέ τηλεόραση καί ἒντυπα καί ὁ μη ἒχων μέσα του Πίστη ἢ γνώση (κυρίως τά νεαρά παιδιά), ἐγκληματοῦν στό ὂνομα τοῦ σατανᾶ καί κάποιοι πού παριστάνουν τούς δημοσιογράφους κάνουν τόν…«ἒκπληκτο» μέ τά γεγονότα, ἀλλά δέν ἀρθρώνουν λέξη ἐναντίον τῶν ἀρχισατανιστῶν καί τοῦ σατανισμοῦ ἢ ὑπέρ τῆς Πίστεώς μας.

Ἐμεῖς, ὡς ἂνθρωποι πού εἲμεθα κοντά στήν Πίστη μας, ἒχομε τήν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ νά Προσευχώμεθα ὑπέρ τῆς σωτηρίας καί αὐτῶν τῶν ξεστρατισμένων ἀλλά παραλλήλως, πρέπει νά προστατεύσωμε τά παιδιά πού ὑπάρχουν γύρω μας, διδάσκοντάς τα πώς ἡ Ἐλπίδα μας εἶναι Ὁ Θεός καί ἡ Ὀρθόδοξη Πίστις μας.

Σατανιστές ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν. Ἐπιτυγχάνουν τούς σκοπούς των ἐπειδή κάποιοι ἐξ ἡμῶν εἲμεθα χαλαροί καί δέν δίδομε στούς νέους αὐτό πού πραγματικά χρειάζονται.

Τήν φιλία μας, τήν ἀγάπη μας, τήν προστασία μας, ἀλλά κυρίως, τό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ μας.

Πρίν ἀπό ἓναν χρόνο, στό Λονδίνο, μέσα σ᾽ἓνα εἰδικά διασκευασμένο καράβι, οἱ Ἂγγλοι μετέφεραν ἓνα ἂγαλμα ἑνός «θεοῦ» τῶν Ἀρχαίων Αἰγυπτίων, διασχίζοντας μέ τελετουργικό τρόπο τόν ποταμό Τάμεση.

Δηλαδή τόν ἲδιο ποταμό, πού ἐφέτος, μέ τίς μεγάλες καί πρωτοφανεῖς βροχοπτώσεις, ΕΠΝΙΞΕ τό Λονδῖνο.

Ἡ πιό μεγάλη νίκη τοῦ σατανᾶ, εἶναι τό νά πιστέψη κάποιος πώς «δέν ὑπάρχει». Καί αὐτό διότι, ὃποιος πιστέψη κάτι τέτοιο, παύει νά Προσεύχεται αἰτούμενος τήν προστασία Τοῦ Παναγάθου καί τήν Ἁγία Σκέπη τῆς Παναγίας μας.

Θερμή Πίστη, Προσευχή, Συμμετοχή στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι τά ἀκατανίκητα ὃπλα, ἡ ἂτρωτη ἀσπίδα κάθε Πιστοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ διά τῶν ὁποίων προστατεύει τόν ἑαυτό του, ἀλλά καί βοηθᾶ τά παιδιά του νά μή βγοῦν ἀπό τόν σωστό δρόμο.

Καί μή ξεχνοῦμε ποτέ, πώς ἡ Κυριακή Προσευχή (τό «Πάτερ ἡμῶν») τελειώνει μέ τήν θερμή παράκληση νά μᾶς προστατεύση ο Πατήρ ὃλων μας, «ἀπό τοῦ πονηροῦ».