Μέσα στην Αδαμική φύση του ανθρώπου, υπάρχει το θανατηφόρο πάθος της κατάκρισις. Το πάθος αυτό, όχι μόνον σφετερίζεται το αλάθητο δικαίωμα της κρίσεως του Θεού, αλλά, έχει μεταβάλει την κοινωνία μας, σ' ένα καθημερινό Δικαστήριο χωρίς δικηγόρους και δικαστές. Γι’ αυτό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, για να προστατεύσει τον άνθρωπο από αυτόν τον πνευματικό κατήφορο, από την αρχή της διδασκαλίας Του, μας είπε, ότι πρέπει ο άνθρωπος να αποφύγει το αμάρτημα της κατάκρισις του πλησίον: “ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε”.
Είναι φοβερή πραγματικότητα, ότι, και μόνο για το αμάρτημα της κατακρίσεως, ο Θεός θα καταδικάσει τον άνθρωπο στην αιώνια κόλαση. Η κατάκριση είναι κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, η καταστροφική βδέλλα της κοινωνίας, η οποία ρουφά το αίμα και την πρόοδο της. “Παχεία δε κεκρυμμένη και λανθάνουσα βδέλλα”.
Η κατάκριση παρακινείται από τον διάβολο, ο οποίος, παρακινεί τον άνθρωπο να κρίνει και να κατακρίνει τον συνάνθρωπό του, από υπερηφάνεια, από φθόνο, από μίσος. Γι’ αυτό Χριθστιανοί μου, αυτός, ο οποίος κρίνει τους άλλους ανθρώπους, είναι μισητός από τον Θεό, αλλά και από τους συνανθρώπους του. Κατά Θεία δικαιοσύνη, αυτός ο οποίος κατακρίνει οικονομεί ο Θεός να πέφτει στο αμάρτημα της πορνείας, για να ταπεινώνεται λόγω του εγωισμού του και της ψευδοαγιοσύνης του, ώστε να σταματήσει την κατάκριση.
Ο Χριστιανός άνθρωπος, δεν κατακρίνει, δεν κατατρώει σαν σαρκοφάγο θηρίο την σάρκα και την αξιοπρέπεια του πλησίον του, αλλά έχει αγάπη ακόμη και για τον ποιο άσπονδο εχθρό του, ακόμη και γι αυτόν που σφάλει στην ζωή του. Ο Χριστιανός άνθρωπος συμπάσχει, πονά και λυπάται με την πτώση του πλησίον του. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι, "εκείνος που έχει αγάπη, δεν αποστρέφεται ποτέ κανέναν. Ούτε μεγάλο. Ούτε μικρό. Ούτε φτωχό. Ούτε πλούσιο. Γίνεται για όλους το σφουγγάρι, που όλα τα σκουπίζει. Όλα τα σκεπάζει. Όλα τα υπομένει. Δεν υπερηφανεύεται εναντίον κάποιου. Δεν ξιπάζεται. Κανέναν δεν κατακρίνει.Αλλά κι αυτούς που κατακρίνουν, τους αποφεύγει. Δεν σκέφτεται με δόλο. Δεν εξαπατά τον αδελφό του. Δεν ζηλεύει. Δεν φθονεί. Δεν συκοφαντεί. Δεν χαίρεται με τα σφάλματα των άλλων. Δεν διασύρει αυτόν που αμάρτησε. Αλλά λυπάται μαζί του. Και του συμπαραστέκεται. Δεν αγνοεί τον αδελφό του, όταν βρίσκεται σε κάποια ανάγκη. Αλλά τον βοηθά με κάθε τρόπο". Αυτά τα ωραία λόγια μας διδάσκει για την αγάπη που πρέπει να έχουμε στον συνάνθρωπό μας, ο πατριάρχης Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Πρόκειται για ένα πάθος δαιμονικό η κατάκριση, και αυτό το αμάρτημα το διαπράττουν δυστυχώς, πάρα πολλοί άνθρωποι (ίσως κι εμείς αρκετές φορές), οι οποίοι ευρίσκονται μέσα στο βούρκο των αμαρτιών και ένας τρόπος αποφυγής της κατάκρισης είναι ότι, δεν πρέπει να έχουμε καμία μα καμία εμπιστοσύνη, ούτε στα ίδια μας τα μάτια, ούτε στα ίδια μας τα αυτιά, αλλά ούτε και σε όσους μεταδίδουν από εγωισμό, από μίσος, από φθόνο, ψεύτικες κατηγορίες προς τους συνανθρώπους τους. Κι αυτούς όπως ακούσαμε νωρίτερα τον Ιερό Χρυσόστομο να μας λέει: όχι μόνον να μην κατακρίνουμε εμείς, αλλά κι αυτούς που κατακρίνουν, να τους αποφεύγουμε.
Από το αμάρτημα της κατάκρισις αγαπητοί μου, ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού έχουν γλιτώσει, και δυστυχώς ελάχιστοι το εξομολογούνται στον πνευματικό ιερέα. Συνεπώς ας ακούσουμε όλοι μας την Θεϊκή εντολή: “Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε” διότι μας περιμένει η δαιμονική κόλαση.
Είναι φοβερή πραγματικότητα, ότι, και μόνο για το αμάρτημα της κατακρίσεως, ο Θεός θα καταδικάσει τον άνθρωπο στην αιώνια κόλαση. Η κατάκριση είναι κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, η καταστροφική βδέλλα της κοινωνίας, η οποία ρουφά το αίμα και την πρόοδο της. “Παχεία δε κεκρυμμένη και λανθάνουσα βδέλλα”.
Η κατάκριση παρακινείται από τον διάβολο, ο οποίος, παρακινεί τον άνθρωπο να κρίνει και να κατακρίνει τον συνάνθρωπό του, από υπερηφάνεια, από φθόνο, από μίσος. Γι’ αυτό Χριθστιανοί μου, αυτός, ο οποίος κρίνει τους άλλους ανθρώπους, είναι μισητός από τον Θεό, αλλά και από τους συνανθρώπους του. Κατά Θεία δικαιοσύνη, αυτός ο οποίος κατακρίνει οικονομεί ο Θεός να πέφτει στο αμάρτημα της πορνείας, για να ταπεινώνεται λόγω του εγωισμού του και της ψευδοαγιοσύνης του, ώστε να σταματήσει την κατάκριση.
Ο Χριστιανός άνθρωπος, δεν κατακρίνει, δεν κατατρώει σαν σαρκοφάγο θηρίο την σάρκα και την αξιοπρέπεια του πλησίον του, αλλά έχει αγάπη ακόμη και για τον ποιο άσπονδο εχθρό του, ακόμη και γι αυτόν που σφάλει στην ζωή του. Ο Χριστιανός άνθρωπος συμπάσχει, πονά και λυπάται με την πτώση του πλησίον του. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι, "εκείνος που έχει αγάπη, δεν αποστρέφεται ποτέ κανέναν. Ούτε μεγάλο. Ούτε μικρό. Ούτε φτωχό. Ούτε πλούσιο. Γίνεται για όλους το σφουγγάρι, που όλα τα σκουπίζει. Όλα τα σκεπάζει. Όλα τα υπομένει. Δεν υπερηφανεύεται εναντίον κάποιου. Δεν ξιπάζεται. Κανέναν δεν κατακρίνει.Αλλά κι αυτούς που κατακρίνουν, τους αποφεύγει. Δεν σκέφτεται με δόλο. Δεν εξαπατά τον αδελφό του. Δεν ζηλεύει. Δεν φθονεί. Δεν συκοφαντεί. Δεν χαίρεται με τα σφάλματα των άλλων. Δεν διασύρει αυτόν που αμάρτησε. Αλλά λυπάται μαζί του. Και του συμπαραστέκεται. Δεν αγνοεί τον αδελφό του, όταν βρίσκεται σε κάποια ανάγκη. Αλλά τον βοηθά με κάθε τρόπο". Αυτά τα ωραία λόγια μας διδάσκει για την αγάπη που πρέπει να έχουμε στον συνάνθρωπό μας, ο πατριάρχης Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Πρόκειται για ένα πάθος δαιμονικό η κατάκριση, και αυτό το αμάρτημα το διαπράττουν δυστυχώς, πάρα πολλοί άνθρωποι (ίσως κι εμείς αρκετές φορές), οι οποίοι ευρίσκονται μέσα στο βούρκο των αμαρτιών και ένας τρόπος αποφυγής της κατάκρισης είναι ότι, δεν πρέπει να έχουμε καμία μα καμία εμπιστοσύνη, ούτε στα ίδια μας τα μάτια, ούτε στα ίδια μας τα αυτιά, αλλά ούτε και σε όσους μεταδίδουν από εγωισμό, από μίσος, από φθόνο, ψεύτικες κατηγορίες προς τους συνανθρώπους τους. Κι αυτούς όπως ακούσαμε νωρίτερα τον Ιερό Χρυσόστομο να μας λέει: όχι μόνον να μην κατακρίνουμε εμείς, αλλά κι αυτούς που κατακρίνουν, να τους αποφεύγουμε.
Από το αμάρτημα της κατάκρισις αγαπητοί μου, ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού έχουν γλιτώσει, και δυστυχώς ελάχιστοι το εξομολογούνται στον πνευματικό ιερέα. Συνεπώς ας ακούσουμε όλοι μας την Θεϊκή εντολή: “Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε” διότι μας περιμένει η δαιμονική κόλαση.
Με εν Χριστώ αγάπη,
π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος
Εφημέριος Ι.Ν. Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου Βόλου
και
Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Ριζομύλου Βελεστίνου.
Πηγή: intpvolou.weebly.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου