ὑπό π. Νικηφόρου Νάσσου
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζει κατ᾿ ἔτος στίς 12 Μαρτίου ἕναν μεγάλο Πατέρα, πνευματέμφορο ἱεράρχη καί σοφό Διδάσκαλο, τόν Γρηγόριο, πάπα Ρώμης, τόν ἐπονομαζόμενο Μέγα, ἤ Διάλογο. Αὐτός ὁ Πατήρ ἔζησε στήν πρό τοῦ σχίσματος τοῦ παπισμοῦ ἐποχή καί ἀνεδείχθη μεταξύ τῶν μεγάλων Ἁγίων τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.
Σημειώνοντας κάποια βιογραφικά στοιχεῖα θά ποῦμε ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος, γόνος ἀρχαίας ἐπιγφανοῦς συγκλητικῆς οἰκογενείας, εἶδε τό φῶς τῆς ζωῆς αὐτῆς στή Ρώμη τό ἔτος 540 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του Γορδιανός καί Συλβία ἀνῆκαν στήν ὑψηλή κοινωνία τῆς πόλεως, διακρινόμενοι για την ὑλική εὐμάρεια ἀλλά καί γιά τήν κατά Θεόν ἀρετή. Ὁ ὑψίνους καί χαρισματικῶς ἐκ νεότητος αὐτοῦ Γρηγόριος σπούδασε νομικά και ἔγινε ἀστυδίκης (praetor urbanus). Ὅμως, τά πλούτη καί τά ὑψηλά κατά κόσμον ἀξιώματα δέν μαγνήτισαν τήν θεοΐκελο καρδία του, ἡ ὁποία ἀναπαυόταν στήν ἀναζήτηση τοῦ ἀκτίστου «ἐν αἰσθήσει ψυχῆς»καί ἐπιζητοῦσε τήν εἴσοδο στό θεῖο γνόφο τῆς Θεολογίας ἐν Πνεύματι. Γι᾿ αὐτό καί ἐπεδόθη στήν πρακτική ἀρετή γιά νά φθάσει στήν ὑψοποιό ταπείνωση καί τήν ἐσωτερική ἡσυχία, αὐτήν πού ὁ Ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ συγγραφέας τῆς Κλίμακος ἀποκαλεῖ «ἐπιστήμην τῶν λογισμῶν». Αὐτήν τήν πρακτική καί τή θεωρητική ἀρετή καί τήν βιουμένη θεία ἕνωση καί ἀνάκραση δίδαξε ὁ Γρηγόριος ἀργότερα μέσα ἀπό τά πλούσια θεολογικῶς ἔργα του.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζει κατ᾿ ἔτος στίς 12 Μαρτίου ἕναν μεγάλο Πατέρα, πνευματέμφορο ἱεράρχη καί σοφό Διδάσκαλο, τόν Γρηγόριο, πάπα Ρώμης, τόν ἐπονομαζόμενο Μέγα, ἤ Διάλογο. Αὐτός ὁ Πατήρ ἔζησε στήν πρό τοῦ σχίσματος τοῦ παπισμοῦ ἐποχή καί ἀνεδείχθη μεταξύ τῶν μεγάλων Ἁγίων τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.
Σημειώνοντας κάποια βιογραφικά στοιχεῖα θά ποῦμε ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος, γόνος ἀρχαίας ἐπιγφανοῦς συγκλητικῆς οἰκογενείας, εἶδε τό φῶς τῆς ζωῆς αὐτῆς στή Ρώμη τό ἔτος 540 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του Γορδιανός καί Συλβία ἀνῆκαν στήν ὑψηλή κοινωνία τῆς πόλεως, διακρινόμενοι για την ὑλική εὐμάρεια ἀλλά καί γιά τήν κατά Θεόν ἀρετή. Ὁ ὑψίνους καί χαρισματικῶς ἐκ νεότητος αὐτοῦ Γρηγόριος σπούδασε νομικά και ἔγινε ἀστυδίκης (praetor urbanus). Ὅμως, τά πλούτη καί τά ὑψηλά κατά κόσμον ἀξιώματα δέν μαγνήτισαν τήν θεοΐκελο καρδία του, ἡ ὁποία ἀναπαυόταν στήν ἀναζήτηση τοῦ ἀκτίστου «ἐν αἰσθήσει ψυχῆς»καί ἐπιζητοῦσε τήν εἴσοδο στό θεῖο γνόφο τῆς Θεολογίας ἐν Πνεύματι. Γι᾿ αὐτό καί ἐπεδόθη στήν πρακτική ἀρετή γιά νά φθάσει στήν ὑψοποιό ταπείνωση καί τήν ἐσωτερική ἡσυχία, αὐτήν πού ὁ Ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ συγγραφέας τῆς Κλίμακος ἀποκαλεῖ «ἐπιστήμην τῶν λογισμῶν». Αὐτήν τήν πρακτική καί τή θεωρητική ἀρετή καί τήν βιουμένη θεία ἕνωση καί ἀνάκραση δίδαξε ὁ Γρηγόριος ἀργότερα μέσα ἀπό τά πλούσια θεολογικῶς ἔργα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου