Μπίχατς Σέργιος: ''Ο κορωνοϊός θα διαχωρίσει την ήρα από το στάρι''

Μπίχατς Σέργιος: ''Ο κορωνοϊός θα διαχωρίσει την ήρα από το στάρι''

Του Σεβ. Μητροπολίτη Μπίχατς και Πέτροβατς Σεργίου

Η Εκκλησία ήταν πάντα καταφύγιο, καταφύγιο από το κακό αυτού του κόσμου και πέρα από τον προστατευτικό του ρόλο για όλους τους καταπιεσμένους, αποπροσανατολισμένους και διωκόμενους, η Εκκλησία ήταν και παραμένει το Αρτοφόριο των αιώνων αγαθών - του Αίματος και του Σώματος του Χριστού, χάρη με τα οποία μπορούσαμε, μπορούμε και θα μπορούμε να ενωθούμε με τον Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό, ξεπερνώντας έτσι τον θάνατο, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου: «εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.» (Ιω. 6, 53-54).

Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ο Χριστός είναι η μόνη υπόσχεση της αιωνιότητας.

Στην Μάρθα, στην αδελφή του Λαζάρου, ο Κύριος δεν ειπε μάταια: «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11, 25-26).

Ρωτώντας τη Μάρθα, ο Χριστός ρωτάει όλους μας, ανά πάσα στιγμή και όλες τις γενιές, να αμφισβητούμε τη δύναμη της πίστης μας, επιδιώκοντας να σπάσουμε τα δεσμά των αμφιβολιών μας.

Ένας μεγάλος στοχαστής είπε ότι ο διάβολος κυβερνά τον κόσμο κάνοντας τον τρελό.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι ο ίδιος μας τρομάζει, μας σκλαβώνει με φόβο, θέλοντας να χωριστεί από την πίστη από ένα τείχος αμφιβολίας. Αυτό συνέβη εδώ και αιώνες, και σήμερα δεν διαφέρει.

Ο ιός γνωστός ως Κορωνοϊός ή Covid 19 δεν είναι παρά μια εξέταση της πίστης μας.

Πολλοί φοβούνται ότι ο ιός θα εξαπλωθεί σε εμάς εάν συμμετέχουμε στο Άγιο Ποτήριο, αν μέσω του ίδιου κουταλιού λάβουμε την Θεία Κοινωνία μετά από κάποιον που μπορεί να μολυνθεί από τον ιό που αναφέρθηκε.

Στο επίπεδο της αθεϊστικής σκέψης, αυτή η άποψη θα είχε τη θέση της, αλλά για κάθε πιστό χριστιανό, αυτή η άποψη στερείται κάθε νόημα. Αντίθετα, δεν έχει νόημα, διότι είναι εκτός σημασίας.

Ποτέ δεν έχει καταγραφεί στη μακρά ιστορία ότι κάποιος μολύνθηκε από τη Θεία Κοινωνία, ούτε καν όταν η πανούκλα έβαζε χιλιάδες συμπατριώτες μας στην αγκαλιά του βιολογικού θανάτου.

Έχοντας στο μυαλό τις πολυάριθμες ιστορικές εμπειρίες πολλών μολυσματικών ασθενειών, ο ευλογημένος Πατριάρχης Παύλος έγραψε: «Αν το κρούσμα εξαπλωθεί μέσω της Κοινωνίας, οι περισσότεροι ιερείς, ειδικά οι φυσικά ασθενέστεροι, θα υποφέρουν από μια ποικιλία μολυσματικών ασθενειών και πολλοί από αυτούς θα είχαν πεθάνει εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, η πραγματικότητα δείχνει αρκετά διαφορετικά. Πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν μια βαθιά γήρανση και πεθαίνουν από μη μεταδοτικές ασθένειες. Κατά μέσο όρο, οι ιερείς είναι μακρόβια άτομα. Και έτσι, κατά τις παλιές μέρες, πριν από την εισαγωγή του κουταλιού, όλοι οι πιστοί, παίρνοντας Θεια Κοινωνία, έπιναν από το ίδιο Ποτήρι».

Άλλωστε, ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του ομολογώντας, ενθαρρύνοντας και κοινώντας πολλούς ασθενείς στην Πολυκλινική της Αθήνας, οπότε έζησε στον κόσμο για 85 χρόνια.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα και δεν χρειαζόμαστε καθόλου κανένα από αυτά, υπό την προϋπόθεση ότι εμπιστευόμαστε τον Χριστό και να πιστεύεουμε σε Αυτόν.

Εάν δεν τον εμπιστευόμαστε, η Κοινωνία μας είναι εντελώς χωρίς νόημα.

Εάν τον εμπιστευόμαστε, τα ζητήματα που πιέζονται ολοένα και περισσότερο μέσα από τα ΜΜΕ δεν θα αγγίζουν την καρδιά μας που κατοικεί στον Κύριο.

Μετά από όλα, ο Χριστός, γνωρίζοντας εκ των προτέρων την ελεύθερη βούλησή μας, έχει μετρήσει τις γήινες μέρες μας, λέγοντας: «οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν. ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί. μὴ οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς.» (Ματθ. 10, 29-31).

Ο Κορωνοϊός, που κατά πάσα πιθανότητα δημιουργήθηκε και εξαπλώθηκε με κακό σκοπό, δεν θα κλονίσει την πίστη μας ούτε θα μας απομακρύνει από τη Θεία Κοινωνία, αλλά σίγουρα θα διαχωρίσει τα σιτηρά από τα ζιζάνια, πιστούς από άπιστους, εμβαθύνοντας το ήδη βαθύ χάσμα μεταξύ του Αγαθού και του Κακού.

Παραμένοντας στην πίστη, ως το πρώτο και τελευταίο γήινο φρούριο των χριστιανών, δεν μένει τίποτα εκτός να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για όλα, ακόμα και για τέτοιους πειρασμούς, για να διατηρήσουμε την πίστη μας ως τον μοναδικό αληθινό πλούτο μας.