«Ἄστοχες κατευθύνσεις»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!

       Καθημερινῶς ἀφουγκραζόμαστε ὅλες τὶς ἐξελίξεις ποὺ βιώνει ὁ τόπος μας μὲ μεγάλη προσοχή.

      Ἔχοντας ποιμαντικὴ ἀνησυχία σᾶς καταθέτω γεγονότα μὲ σκοπὸ τὸν προβληματισμὸ ὅλων μας. Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς χώρας μὲ τοὺς στόχους τους κατευθύνουν τὴν πατρίδα μας σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν τὴν ὁδηγοῦν στὴ λύτρωσή της.

      Ἀλλαγὲς ραγδαῖες πρὸς κατευθύνσεις ἄστοχες, μὲ σκοποὺς ἀπροσδιόριστους, εἶναι ἡ ἑρμηνεία ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει κάποιος σὲ μιὰ πρώτη ἀνάγνωση τῶν ἀλλεπάλληλων νέων προκλητικῶν νομοθετημάτων καὶ τῶν ἄμεσα συνδεδεμένων μὲ αὐτὰ κοινωνικῶν ἐξελίξεων ποὺ σήμερα βιώνουμε. Ἕνα μεγάλο «γιατί» συνοδεύει τὴν ἀντίδραση τοῦ κόσμου μπροστὰ στὶς πρόσφατα δρομολογημένες ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπερχόμενες ριζικὲς ἀλλαγές, ποὺ ὄχι μόνον ἐπηρεάζουν τὴ ζωὴ καὶ τὴν καθημερινότητά μας, ἀλλὰ ἀνατρέπουν μὲ βία ἠθικὲς ἀρχές, ξεριζώνουν δομὲς καὶ θεσμούς, γιὰ νὰ ἐπιφέρουν τὴν ὁλοσχερῆ ἀναθεώρηση καὶ τελικὰ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ ἀξιακοῦ μας συστήματος.

      Τόσο ἡ συχνότητα ὅσο καὶ ἡ βαρύτητα ἀλλὰ καὶ ἡ διεισδυτικότητα τῶν σκανδαλιστικῶν αὐτῶν κυβερνητικῶν ἀποφάσεων καὶ γεγονότων διαμορφώνουν ἕνα θλιβερὸ σήμερα «φαινόμενο». Ἐξελίξεις ἀπροσδόκητες καταγράφονται σὲ ὅλο τὸ φάσμα τῆς κοινωνικῆς μας ζωῆς, στὴν παιδεία, τὴν ὑγεία, τὴ δικαιοσύνη, τὸν πολιτισμό. Νέα δεδομένα ποὺ πραγματικὰ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, θὰ ξεριζώσουν ἀπὸ μέσα μας ὄχι μόνον τὴν ἐθνική μας ταυτότητα -καὶ τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης- ἀλλὰ θὰ θέσουν σὲ κίνδυνο τὴν ἀνθρώπινή μας ὑπόσταση, τὸ σῶμα, τὸ πνεῦμα, τὴν ψυχή, ποὺ ἀποτελούν καὶ συνθέτουν τὴν ὑγιῆ ἀνθρώπινή μας ὕπαρξη.

      Δὲν ἀναφερόμαστε σὲ ὅσα τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἔχουν «στοχευμένα» ὑλοποιηθεῖ μὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὅ,τι μᾶς χαρακτηρίζει ὡς Ἔθνος. Δὲν θὰ μιλήσουμε γιὰ τὶς ταυτότητες καὶ τὴν ἀπαγόρευση τῆς -ἔστω καὶ προαιρετικῆς- ἀναφορᾶς τοῦ θρησκεύματός μας σὲ αὐτές, γιὰ τὴν καθιέρωση τοῦ πολιτικοῦ γάμου, γιὰ τὰ προβλήματα τῆς νεολαίας, τὰ ναρκωτικά, τὶς προγαμιαῖες σχέσεις, τὶς ἐκτρώσεις, γιὰ τὴν ἔκπτωση τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἀξιῶν, γιὰ τὴ διαφθορὰ στὸ πολιτικὸ καὶ ἐπιχειρηματικὸ περιβάλλον καὶ γενικὰ γιὰ τὴν κοινωνία, ἡ ὁποία συνεχῶς ὀλισθαίνει τόσο στὴ χώρα μας ὅσο καὶ διεθνῶς. 

      Θὰ ἀναφερθοῦμε στὰ τραγικὰ γεγονότα τῶν δύο περίπου τελευταίων ἐτῶν, ἐξελίξεις τόσο ραγδαῖες, παράλογες καὶ ἀνατρεπτικές, ἀλλὰ καὶ τόσο διεισδυτικές, στὶς ὁποῖες, ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, τὰ δεκάχρονα σήμερα παιδιά μας, ὡς ἐνήλικες μελλοντικά, καμιὰ σχέση δὲ θὰ ἔχουν μ’ αὐτὸ ποὺ σήμερα ὀνειρευόμαστε γι’ αὐτά. Τὰ σημερινά μας παιδιὰ σὲ τίποτα δὲ θὰ θυμίζουν τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανό, τὸν Ἕλληνα πολίτη, τὸν πατριώτη, τὸν οἰκογενειάρχη, τὸν ἄνθρωπο, ὅπως ὁ Θεὸς τὸν ὅρισε νὰ ζεῖ καὶ νὰ πορεύεται. 

      Ἐπιγραμματικὰ μόνο καὶ ἐνδεικτικὰ ἀναφερόμαστε σὲ κάποιες ἀπὸ τὶς βίαιες ἀλλαγὲς ποὺ ὁδηγοῦν ἄμεσα στὴν καταστρατήγηση βασικῶν κανόνων καὶ νόμων τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀνθρώπινης φύσης: 

-       «Σύμφωνο συμβίωσης» ποὺ νομιμοποιεῖ καὶ ἐμμέσως προωθεῖ τὴ συζυγία μεταξὺ προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου, τὸ ὁποῖο στὴν ἐξέλιξή του θὰ ἐπιτρέπει τὴν υἱοθεσία παιδιῶν, ἀλλὰ καὶ οἰκογενειῶν μὲ περισσότερους ἀπὸ δύο γονεῖς, κάτι τὸ ὁποῖο ἤδη ἐφαρμόζεται σε ἄλλες χῶρες. Τὴν ἴδια ὥρα ὑπερψηφίζεται στὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴν ταχύτατη διεκπεραίωση τοῦ διαζυγίου καὶ τὴ λύση τοῦ γάμου καὶ ὡς ἐκ τούτου τῆς οἰκογένειας μὲ μιὰ μόνο ὑπογραφὴ καὶ σὲ χρόνο ἄμεσο. 

-       Ἐφαρμογὴ μεταρρυθμίσεων στὴν ἴδια κατεύθυνση καὶ στὸ χῶρο τῆς Παιδείας μὲ νέες μεθόδους διδασκαλίας καὶ ἀλλαγὲς στὴ διδακτέα ὕλη μὲ στόχο τὴν ἀποδοχὴ καὶ τὴν καλλιέργεια τῆς ἔννοιας τῆς «ἔμφυλης ταυτότητας» στὴν παιδικὴ ἡλικία. Παράλληλα, στὴν Πρωτοβάθμια καὶ Δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση ἡ διδασκαλία τοῦ Ὀρθόδοξου θρησκεύματος ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, ἐνῶ ἀλλάζει καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῆς ἱστορίας, καθὼς ἀφαιροῦνται ἀπὸ τὴ διδακτέα ὕλη ἱστορικά, στρατιωτικὰ καὶ διπλωματικὰ γεγονότα Ἐθνικῆς σημασίας. Στὶς δύο βαθμίδες ἐνισχύεται ἠ διείσδυση τοῦ μουσουλμανικοῦ στοιχείου σὲ ὅλο τὸ εὖρος τῆς διδακτέας ὕλης καὶ στὴν Τριτοβάθμια ἀντίστοιχα δημιουργεῖται κατεύθυνση μουσουλμανικῶν σπουδῶν σὲ Πανεπιστημιακὸ Ἵδρυμα. Αὐτὲς εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς ἀλλαγὲς ποὺ κρίθηκαν «ἀπαραίτητες καὶ μὲ προτεραιότητα» στὸ πλαίσιο τῶν μεταρρυθμίσεων στὴν Παιδεία στὴ χώρα μας, τὴν ὥρα ποὺ τὰ σχολεῖα ἀντιμετωπίζουν οὐσιαστικὰ προβλήματα καὶ τὰ Πανεπιστήμια ὑποβαθμίζονται καὶ ὑποτιμοῦνται, ἀντὶ νὰ ἀποτελοῦν πόλο ἕλξης τῆς διεθνοῦς ἐπιστημονικῆς καὶ ἀκαδημαϊκῆς κοινότητας καὶ πηγὴ πόρων γιὰ τὴν Ἑλλάδα τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. 

-       Ἀντ’ αὐτοῦ, στόχος εἶναι ἡ ἐπένδυση στὴν ἀνάπτυξη τῆς Τουριστικῆς Οἰκονομίας ποὺ στὶς μέρες μας, σύμφωνα μὲ τὸ στρατηγικὸ σχεδιασμὸ τῆς σημερινῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, σκοπὸ έχει τη προσέλκυση «εἰδικῶν καὶ ἰδιαίτερων κοινῶν» ποὺ δὲν τὰ διακρίνει ἁπλὰ ἠ επιθυμία νὰ ἐπισκεφθοῦν, νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ βιώσουν τὶς ὀμορφιὲς τοῦ τόπου καὶ τῆς κουλτούρας μας. Τὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι στὴν προσπάθεια αὐτὴ τόσο ἡ προβολὴ καὶ ἡ εἰκόνα τῆς χώρας μας, ὅσο καὶ οἰ συνθῆκες -ἐγκαταστάσεις καὶ ὑπηρεσίες- ἀκόμη καὶ ἠ τουριστικὴ ἐκπαίδευση διαμορφώνονται προσαρμοσμένα στὶς «ἰδιαίτερες» καὶ καθόλου παραδοσιακὲς ἀνάγκες-ἀπαιτήσεις αὐτοῦ τοῦ κοινοῦ. 

-       Ἕνα σύστημα Δικαιοσύνης, μιὰ πολιτεία ποὺ ἡ κοινωνική της πολιτικὴ καὶ μέριμνα ἐπιτρέπει τὴν ἀποφυλάκιση (πρὸ τῆς ἐκτέλεσης τοῦ συνόλου τῆς ποινῆς) ἐγκληματιῶν, ἐπικίνδυνων γιὰ τὴν κοινωνία στοιχείων, ποὺ σὲ κατάσταση πλήρους ψυχραιμίας ἔχουν διαπράξει κατὰ τὸ παρελθὸν ἐγκλήματα νοσηρά. Τὴν ἴδια ὥρα ἡ πολιτεία κατατρέχει καὶ φυλακίζει ἀθώους καὶ οἰκογενειάρχες βιοπαλαιστὲς μὲ οἰκονομικὰ χρέη πρὸς τὸ δημόσιο. Θλιβερὴ ἀπόρροια τῆς τελευταίας αὐτῆς κατάστασης, γιὰ τὴν ὁποία ἡ πολιτεία δὲ φαίνεται νὰ εὐαισθητοποιεῖται, εἶναι ἡ αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν αὐτοκτονιῶν στὴ χώρα μας γιὰ λόγους οἰκονομικούς.  

 -       Τὸ μεθοδευμένο στρατηγικὰ μεταναστευτικὸ ποὺ ἔχει μετατρέψει τὴν Ἑλλάδα σὲ πρῶτο σταθμὸ ἑνὸς πολιτισμικοῦ συνονθυλεύματος στὸ ὁποῖο ἐξελίσσεται ἡ Εὐρώπη ἀπὸ τὴ μία, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη  ένας φτωχὸς καὶ ἀνίκανος χῶρος-χώρα, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ φόβος τῆς τρομοκρατίας, τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς ἀβεβαιότητος. 

      Οἱ στρατηγικοὶ στόχοι τῶν Εὐρωπαϊκῶν τουλάχιστον χωρῶν, πλήρως ἀφομοιωμένοι καὶ ταυτισμένοι μὲ τοὺς στόχους τῆς ἡγεσίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, τέμνονται σὲ ἕνα βασικὸ ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται σκοπὸ καὶ μιὰ ἀπαραίτητη προϋπόθεση:  τὴν πλήρη ὁμοιογενοποίηση καὶ ὁμογενοποίηση τῶν λαῶν τῶν χωρῶν τῆς ἠπείρου σὲ ἐπίπεδο ἱστορίας καὶ πολιτισμοῦ. 

      Πρόκειται γιὰ ἕνα τραγικὸ φαινόμενο γιὰ τοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης, τὸ ὁποῖο στὴ χώρα μας βιώνουμε ἐντονότερα δεδομένου ὅτι μέχρι πρότινος ὑφίσταντο ἀκόμη οἱ ἀρχὲς καὶ οἱ ἀξίες, οἱ ὁποῖες σήμερα βίαια καὶ ἀπροκάλυπτα διασαλεύονται. Ἔκπληκτοι καὶ ἀνήμποροι νὰ ἀντιδράσουμε στέκουμε μπροστὰ στὶς συνεχεῖς ρυθμίσεις καὶ ἀλλαγές, τὶς παραπλανητικὲς καὶ πλήρως εὐθυγραμμισμένες μὲ στόχους ποὺ καμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ τὴν ἱκανοποίηση τῶν πραγματικῶν ἀναγκῶν καὶ τὴν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων τῆς χώρας μας. 

      Συγκλονιστικὴ εἶναι ἡ διαπίστωση ποὺ προκύπτει ὅταν κάποιος παρατηρήσει μὲ προσοχὴ τὰ πρωτοσέλιδα καὶ τοὺς τίτλους τῶν ΜΜΕ τῶν τελευταίων ἐτῶν. Τόσο τὰ πρότυπα ποὺ προβάλλονται, οἱ συμπεριφορὲς καὶ οἱ τάσεις ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὰ «Lifestyle» καὶ ἐνίοτε τὰ ἐπιστημονικὰ μέσα, ὅσο καὶ ἡ εἰδησιογραφία ὅπως παρουσιάζεται ἀντίστοιχα, οἱ πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐξελίξεις διακρίνονται ἀπὸ μιὰ αὐστηρὴ ἀκολουθία καὶ συνέχεια πρὸς τὴν ἴδια, προδιαγεγραμμένη πορεία, πρὸς τὴν ἴδια φρικτὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο κατεύθυνση, μὲ τὸν ἴδιο βεβιασμένο, σκληρὸ καὶ ὀδυνηρὸ τρόπο, ὄχι μόνον γιὰ τὸν τόπο μας ἀλλὰ γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἤπειρο. 

      Ἀκόμη καὶ ἡ ἐγκληματικότητα ἐκδηλώνεται σήμερα μὲ τρόπο ἀντίστοιχο τῶν κοινωνικῶν ἐξελίξεων. Παρανομίες ποὺ δὲν σχετίζονται μὲ τὴν ἀνάγκη ἴσως γιὰ τὴν ἐπιβίωση, ἀλλὰ ἐγκλήματα ποὺ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς δὲν τὰ φτάνει, ἡ χωρὶς φραγμοὺς ἐπικοινωνία καὶ προβολὴ τῶν ὁποίων βοηθᾶ στὴν ἐξοικείωση τῆς κοινωνίας μὲ μιὰ νέα πραγματικότητα ἄκρως ἀπάνθρωπη καὶ νοσηρή. 

      Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι διαφορετικὲς οἱ συνθῆκες,ὅταν ἀκόμη καὶ οἱ ἡγέτες τῶν χωρῶν τῆς ἠπείρου, ὡς ἀρχηγοὶ κρατῶν καὶ ὡς ἄνθρωποι στὴν ἰδιωτική τους ζωή, χαρακτηρίζονται ἀπὸ συμπεριφορὲς ὅμοιες τῶν ἐξελίξεων. Δεδηλωμένοι ἄθεοι, ψυχοπαθεῖς καὶ διεστραμμένοι εἶναι κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἡγέτες ποὺ ὁρίζουν τὶς μοῖρες τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης, τὴν ὁποία δουλοπρεπῶς πλέον ὑπακοῦμε. 

      Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίση εἶναι πλασματική, εἶναι ὁ δούρειος ἵππος γιὰ τὴν εἰσβολὴ «ξένων πρὸς τὸν ἄνθρωπο» στοιχείων καὶ τὴν ἐπικράτηση καὶ κυριαρχία ἄλλων ἐπιδιώξεων. 

      Σὲ ὅ,τι μᾶς ἀφορᾶ καὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν, ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι, ὅταν ἡ χώρα μας ὑποφέρει ἀπὸ φτώχεια καὶ ἀνεργία, θέσεις ἐργασίας μὲ σοβαρὲς ἀμοιβὲς προσφέρονται ἀποκλειστικὰ σὲ ἀλλοεθνεῖς Εὐρωπαίους. Διεθνῆ γραφεῖα εὑρέσεως ἐργασίας ποὺ δραστηριοποιοῦνται πλέον στὴ χώρα μας, ἀλλὰ καὶ ἀντίστοιχες διαδικτυακὲς πλατφόρμες προσκαλοῦν ξένους ὑπηκόους νὰ ἐργαστοῦν μὲ τὴν παροχὴ πολλῶν κινήτρων στὴν «ἡλιόλουστη» ὅπως λένε Ἑλλάδα. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, σημαντικὲς θέσεις ἐργασίας δημιουργοῦνται καὶ προορίζονται ἀποκλειστικὰ γιὰ τοὺς γνῶστες καὶ ὁμιλοῦντες τὴν ἀραβικὴ γλώσσα καὶ τὶς διάφορες διαλέκτους μὲ στόχο τὴν ὁμαλὴ προσαρμογὴ τοῦ μουσουλμανικοῦ στοιχείου στὴ χώρα. Αὐτὰ σὲ μιὰ Ἑλλάδα ποὺ ἡ παραγωγικὴ ἡλικία τοῦ πληθυσμοῦ της ἀναγκάζεται νὰ μεταναστεύσει στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ νὰ ἐπιβιώσει. Ἡ πλέον ἱκανὴ πλειοψηφία καταρτισμένων ἐπιστημονικὰ καὶ τεχνικὰ νέων Ἑλλήνων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους, φεύγουν, διώκονται. Αὐτοὶ ποὺ μένουν,προσαρμόζονται στὰ θλιβερὰ νέα δεδομένα καὶ δουλεύουν γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί, ἐνῶ αὐτοὶ ποὺ δὲν προσαρμόζονται μὲ εὐχαρίστηση στὸ νέο καθεστὼς, ἀποτελοῦν περιθώριο. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐξολοθρεύεται καὶ ἀντικαθίσταται σήμερα «ἔξυπνα καὶ ἀποτελεσματικὰ» τὸ πιὸ πολύτιμο καὶ παραγωγικὸ κομμάτι τῆς κοινωνίας μας. 

      Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ τρίτη ἡλικία ἀδυνατεῖ νὰ δεχθεῖ ὅτι ὁ κόπος, ὁ προγραμματισμὸς καὶ τὸ «νοικοκυριὸ» τῶν προηγούμενων δεκαετιῶν ἑρμηνεύονται σήμερα σὲ συντάξεις πενιχρές, ὑποτυπώδη ἀσφάλιση ὑγείας καὶ ἀδυναμία συντήρησης τῶν ὅσων μὲ μόχθο κατὰ τὰ προηγούμενα ἔτη ἀποκτήθηκαν. Μιὰ τρίτη ἡλικία ἀπροετοίμαστη γιὰ τὰ πονηρὰ δεινὰ τῶν ἡμερῶν, θρέμμα μιᾶς «παραμυθιασμένης» μεταπολιτευτικῆς περιόδου καὶ ἀπογοητευμένη πλέον ἀπὸ τὴν ἰδεολογία τῶν νεανικῶν χρόνων -ποὺ δυστυχῶς στὶς περισσότερες περιπτώσεις ἀντικατέστησε τὴν πίστη καὶ τὴν παράδοση- ἀρνεῖται νὰ καταλάβει τὴ νέα στρατηγικὴ ποὺ ἐπιβάλλει τὴν κατάργηση τοῦ δικαιώματος τῆς ἰδιοκτησίας τοῦ Ἕλληνα πολίτη. Πανικός, ἀπελπισία, ἄγχος, κατάθλιψη εἶναι τὰ πλέον διαδεδομένα συμπτώματα-συμπεριφορὲς τῆς μοντέρνας κατὰ τὰ ἄλλα σημερινῆς τρίτης ἡλικίας, ἡ ὁποία δυστυχῶς στὴν πλειοψηφία της δὲν ἀνταποκρίνεται στὸν ἱερὸ ρόλο τοῦ παπποῦ καὶ τῆς γιαγιᾶς. Μιὰ τρίτη ἡλικία ποὺ ἀπέρριψε καὶ συνεπῶς ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὸ πρότυπο τοῦ γηραιοῦ ἀνθρώπου ποὺ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη θὰ σταθεῖ δίπλα στὸ ἐγγόνι, θὰ διδάξει ἦθος, παράδοση, ἱστορία, θὰ δημιουργήσει ἀναμνήσεις στὸ παιδικὸ μυαλὸ καὶ ἡσυχία στὴν παιδικὴ ψυχὴ καὶ θὰ ἀναπληρώσει σὲ ἕνα βαθμὸ τὴν παιδικὴ αὐτὴ ἀνάγκη. Ἔτσι καταργεῖται καὶ σὲ αὐτὴ τὴν ὁμάδα πολιτῶν ἠ βασική της ἰδιότητα, ὁ ρόλος-χρέος στὴ νεότερη γενιὰ ποὺ ἔρχεται.  

      Ἡ νεότερη γενιά, τὰ παιδιὰ -τραγικὸ θύμα καὶ ἀπώτερος στόχος- ποὺ στὶς μέρες μας βάλλεται ἀπὸ μιὰ κοινωνία πολιτισμικὰ διεφθαρμένη. Μιὰ κοινωνία ποὺ ἀσκεῖ σχεδὸν βία στὶς εὐαίσθητες παιδικὲς ψυχές. Μιὰ κοινωνία πονηρὴ καὶ ἐπικίνδυνη ποὺ δημιουργεῖ διαστρεβλώσεις καὶ ἀλλοιώσεις τέτοιες, ὥστε ἡ ἀλήθεια νὰ μὴ βάλλεται εὐθέως, ἀλλὰ νὰ θάβεται ἀνάμεσα σὲ ἡμιαλήθειες, ἀγαπολογίες καὶ ψευτοανθρωπισμούς, γιὰ νὰ μὴν τὴν ἀνακαλύψει ποτὲ ἡ νέα γενιά. 

      Σὲ αὐτὴ τὴν φοβερὴ πραγματικότητα τραγικὸ φαινόμενο οἱ ἄπειρες φωνές, τὰ πάμπολλα βήματα, οἱ κάθε λογῆς τοποθετήσεις ποὺ ἔρχονται στὴν ἐπιφάνεια καὶ κουράζουν, μπερδεύουν καὶ σκοτίζουν τὸν ἀνθρώπινο νοῦ. Τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἐλάχιστοι φωτισμένοι σωπαίνουν, πολυλογίες, παραλογισμοί, διγνωμίες, αἰσχρολογίες, ἐπιτηδευμένες  ἀπόψεις ἀπὸ γλῶσσες πονηρές, ἡμιμαθεῖς,ἀνιστόρητες, ἀντίχριστες συνθέτουν τὸ πὰζλ τοῦ ἀπόλυτου χάους, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ στόχο-ἔδαφος καλλιέργειας τῆς νέας αὐτῆς κατάστασης. 

      Σὲ αὐτὴ λοιπὸν τὴν πραγματικότητα καὶ σὲ ὅ,τι τουλάχιστον μᾶς ἀφορᾶ, αὐτὸ ποὺ ἀνέκαθεν ἦταν σωτήριο γιὰ τὴ χώρα καὶ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἦταν καὶ εἶναι ἡ ὀρθὴ πίστη, ἠ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,ἡ ὁποία ἀνέκαθεν λειτουργοῦσε καὶ λειτουργεῖ λυτρωτικά. Ἡ ἀρχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅμως σήμερα, διαβρωμένη καὶ ἀλλοιωμένη στὸν πυρήνα της, ἀποτέλεσμα τῶν ἀπὸ δεκαετιῶν προσπαθειῶν νοθείας τῆς Ὀρθοδόξου ἀληθείας, ἀδυνατεῖ κι αὐτὴ νὰ ἀντισταθεῖ στὸ ὁρμητικὸ αὐτὸ φαινόμενο καὶ συμπορεύεται μὲ τὶς τάσεις τῆς ἐποχῆς. Πλειάδα «Ἱερέων» λατινόφρονων  (μὲ φωτεινὲς βέβαια ἐξαιρέσεις, ὅπως ἄλλωστε συμβαίνει σὲ ὅλους τοὺς χώρους) ἐξυπηρετοῦν πολιτικὰ συμφέροντα, συμμετέχουν σὲ παιχνίδια ἐξουσίας, συμπροσεύχονται μὲ αἱρετικούς, συμμετέχουν σὲ θρησκευτικοὺς διαλόγους καὶ συμβούλια ἀναιρώντας ἀκαριαία τὴν Ὀρθόδοξή τους ἰδιότητα καὶ στηρίζουν τὴν λέπρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.  

      Κάποιοι στέκονται σκεπτικοὶ καὶ ἄπραγοι, ἀφοῦ πιὰ ἡ κατάσταση ἐξελίσσεται μὲ τέτοια ὁρμὴ ποὺ ἡ ἀντίδραση μοιάζει μάταιη. Ἄλλοι, ὠχαδερφιστὲς καὶ μοιρολάτρες, ἀκολουθοῦν τὸ ρεῦμα, δέχονται τὶς ἐπιδράσεις ποὺ εἰσβάλουν στὰ σπίτια, στὶς οἰκογένειες καὶ στὶς ψυχές τους χωρὶς ἀντίσταση.

       Κάποιοι ἔχουν ἤδη ἀντιδράσει, ἄλλοι ἐπαναστατοῦν, ἄλλοι ἀποφασίζουν νὰ ἀποτραβήξουν τουλάχιστον τὰ παιδιά τους ἀκόμη κι ἀπὸ τὰ σχολεῖα, νὰ ἀπέχουν εἴτε ἀπὸ τὴ δημόσια ἐκπαίδευση γενικὰ εἴτε ἀπὸ μεμονωμένες ἑνότητες μαθημάτων. Ἄλλοι παραμένουν μαχητὲς ἀναλαμβάνοντας τὸ ρίσκο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν τὸ πεδίο ἐλεύθερο γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν μεθοδεύσεων.Κάποιοι θὰ ἐνταχθοῦν σὲ φορεῖς καὶ θὰ ἀκολουθήσουν κινήματα ἢ θὰ συμμετάσχουν σὲ μικροομάδες καὶ θὰ δημιουργήσουν δικές τους μικροπραγματικότητες καὶ μικροκόσμους. 

      Ζοῦμε ὅμως σὲ καιροὺς κατὰ τοὺς ὁποίους καμία κοινωνικὴ ὀργάνωση, καμία ἐπαναστατικὴ κίνηση καὶ κανένας ἡρωισμὸς -μὲ τὴν ἕως σήμερα ἔννοια- δὲν μπορεῖ νὰ φέρει ἀντίσταση στὴν ἐπικείμενη ἐξέλιξη ποὺ ἔρχεται ὁρμητικὰ γιὰ νὰ διαστρεβλώσει τὰ πάντα. Οἱ ἐλάχιστες φωνὲς ἀντίστασης ἀκούγονται εἴτε ὡς φωνοῦλες ἀνόητες καὶ ρομαντικὲς εἴτε ὡς κραυγὲς ἐγωκεντρικὲς καὶ ἄναρθρες ποὺ καμία θέση δὲν ἔχουν στὸ διὰ ταῦτα τῆς σημερινῆς σκληρῆς πραγματικότητας. 

      Οἱ ἐξελίξεις συνεχίζονται καὶ μάλιστα μὲ μανία, σὰν ἕνα τέρας ποὺ κατασπαράζει ὅ,τι ἔχει μείνει ὄρθιο μὲ σκοπὸ τὴν καταστρατήγηση τῶν ὅσων ὁ Μέγας Νομοθέτης, Ἅγιος Θεὸς σοφὰ ὅρισε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο τοῦτο. 

      Ἐμεῖς, ἂς συνειδητοποιήσουμε μὲ ψυχραιμία τὰ δεδομένα κι ἂς ἀντιδράσουμε μὲ φρόνηση καὶ μὲ ἐπίγνωση. Δὲν θὰ ἀδιαφορήσουμε, δὲν θὰ περιθωριοποιηθοῦμε καὶ κυρίως δὲν θὰ ἀπελπιστοῦμε. Ἀντίθετα, θὰ ὀχυρώσουμε τοὺς ἑαυτούς μας, τοὺς/τὶς συζύγους καὶ τὰ παιδιά μας. Θὰ ἐξαντλήσουμε τὶς δυνάμεις μας στὸ χῶρο αὐτὸ ποὺ κληθήκαμε -ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε- ν’ ἀγωνιστοῦμε. Πιστοὶ καὶ αὐστηροὶ ἀκόλουθοι τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, σεμνοὶ φρουροὶ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀλήθειας, θὰ τηρήσουμε ὅσα παραλάβαμε καὶ θὰ τὰ μεταλαμπαδεύσουμε ἄφθαρτα καὶ αὐτούσια. Θὰ ἀναλάβουμε τὴν εὐθύνη ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ καὶ θὰ ἀνταποκριθοῦμε ὁ καθένας στὸ ρόλο του. Θὰ ἐμπιστευθοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, θὰ βοηθήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, θὰ καταθέσουμε καὶ θὰ προσφέρουμε στὸν κοινὸ αὐτὸ ἀγῶνα ὅ,τι ὁ καθένας διαθέτει ὡς δῶρο, ὡς ταλέντο, ὡς τέχνη, ὡς ἱκανότητα γιὰ νὰ παραμείνουμε μιὰ κοινωνία ἐν Χριστῷ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ὅπως ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε. 

      Κι ἂς γνωρίζουμε κι ἂς θυμηθοῦμε ὅτι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, τῆς οἰκογένειας, τῆς πατρίδας δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς δικές μας «ἡρωικὲς ἐνέργειες», ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Τριαδικὸ Θεό, ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς νὰ προσευχόμαστε  καὶ ν' ἀγωνιζόμαστε νὰ ἔχουμε τὴ φώτιση καὶ τὸ σθένος νὰ εἴμαστε πλήρωμα τῆς σωζομένης αὐτῆς, τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

+ ὁ Ἀττικῆς καί Βοιωτίας Χρυσόστομος