Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ένα υπέροχο ποντιακό τραγούδι αφιερωμένο στην μνήμη των 353.000 ψυχών της τραγικής γενοκτονίας του Πόντου, είναι το, «Ρωμέισα Καλομάνα».
Το συγκλονιστικό και συγκινητικό με αυτό το τραγούδι, είναι ότι με περισσό θάρρος τραγουδήθηκε εκεί στις πατρίδες του Πόντου, ειδικά έξω από τον ιστορικό ελληνορθόδοξο ναό της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας, σύμβολο της παρουσίας του ελληνισμού στην άγια ποντιακή Γη.
Το συγκλονιστικό και συγκινητικό με αυτό το τραγούδι, είναι ότι με περισσό θάρρος τραγουδήθηκε εκεί στις πατρίδες του Πόντου, ειδικά έξω από τον ιστορικό ελληνορθόδοξο ναό της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας, σύμβολο της παρουσίας του ελληνισμού στην άγια ποντιακή Γη.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους εκτελεστές του θρηνώδους αυτού άσματος της ποντιακής γενοκτονίας και ιδιαίτερα στην εξαίρετη και πανέμορφη, Πέλα Νικολαΐδου, την ερμηνεύτρια.
Η ποντιακή γενοκτονία αναζητά την ηθική και ιστορική της δικαίωση και ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να ικανοποιηθούν οι ψυχές των θυμάτων της.
Εύγε σε όλους!
ΡΩΜΕΙΣΑ ΚΑΛΟΜΑΝΑ
Μουσίκη: Χρήστος Παπαδόπουλος
Στίχοι: Μιχάλης Νικολαϊδης
Τραγούδι: Πέλα Νικολαϊδου
Στίχοι: Μιχάλης Νικολαϊδης
Τραγούδι: Πέλα Νικολαϊδου
Ση καλομάνα σο κρεβατ, καθέστε τα πουλίαμ
Η ώρα εν να λέω σας, εγώ, την ιστορίαμ
Τον πόνον ντο επέρασα, εκράτνα σην καρδίαμ
Ατά καμίαν κ’ειπα τα, τρόμαζ και η λαλίαμ
Η ώρα εν να λέω σας, εγώ, την ιστορίαμ
Τον πόνον ντο επέρασα, εκράτνα σην καρδίαμ
Ατά καμίαν κ’ειπα τα, τρόμαζ και η λαλίαμ
Σον Πόντο εγένεθα εγώ, εκεί εν η Πατρίαδαμ
Έτανε χρόνια ταραγά, διωγμούς και πείναν είδα
Έντρισα και επίκα αγούρ, κ’εχάνα την ελπίδαμ
Περήφανα κ’ελεύθεροι, να ζούμε σην Πατρίδαμ
Έτανε χρόνια ταραγά, διωγμούς και πείναν είδα
Έντρισα και επίκα αγούρ, κ’εχάνα την ελπίδαμ
Περήφανα κ’ελεύθεροι, να ζούμε σην Πατρίδαμ
Έμπαιναν νύχτα οι τουρκαντ, κ’εσταύρωναν ποπάδες
Έρθαν και σο χωρίο μουν, κι’εγούεψαν μανάδες
Έσπαξαν όλια τα μωρά, αντρούδες, γεροντάδες
Θάμαν εν πως επέζησα, άϊκα γιεράδες
Έρθαν και σο χωρίο μουν, κι’εγούεψαν μανάδες
Έσπαξαν όλια τα μωρά, αντρούδες, γεροντάδες
Θάμαν εν πως επέζησα, άϊκα γιεράδες
Σο άιμαν εφουρκίουμνε, ναϊλή το τσικαρόπομ
Και εκεί εντούνε άψυχον, τ’αγούριμ σ’εγκαλιώπομ
Εβάρκιζα γιατί Θεέμ, ντε ποίκεν το πουλόπομ
Θεέμ όλτς εγώ έχασα, έλα έπαρ τον ψόπομ
Και εκεί εντούνε άψυχον, τ’αγούριμ σ’εγκαλιώπομ
Εβάρκιζα γιατί Θεέμ, ντε ποίκεν το πουλόπομ
Θεέμ όλτς εγώ έχασα, έλα έπαρ τον ψόπομ
Την ψυμ ας έδινα εγώ, είδα την Παναϊαν
Εσύ θα ζεις είπεν γιαβριμ, εϊς σπόρον σην κοιλίαν
Δίδυμα θα τρανίντς εσύ, ρωμεϊκον εϊς καρδίαν
Προτού αποθάντς θα ιστοριϊς, για την γενοκτονίαν
Εσύ θα ζεις είπεν γιαβριμ, εϊς σπόρον σην κοιλίαν
Δίδυμα θα τρανίντς εσύ, ρωμεϊκον εϊς καρδίαν
Προτού αποθάντς θα ιστοριϊς, για την γενοκτονίαν
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου