Πέφτουν τ' αστέρια βροχή,
στις χούφτες του Μάη τα βράδια.
Σωπαίνει η νύχτα στο λίκνο της άνοιξης,
σαν λέει η γιαγιά παραμύθια.
Κι ένα παιδί μοναχό,
καβάλα στη ράχη του ονείρου,
ξυπνά τους αγγέλους,
ξυπνά Τον Θεό,
στην άδολη την προσευχή του.
Να γίνει ο κόσμος φωλιά,
να 'ρθουνε λευκά περιστέρια,
να ανάψει, Θεέ μου, φωτιά,
να δώσουμε κύκλο τα χέρια!
Λουλούδι θα πει Σ'αγαπώ!
Αστέρι θα πει σε γυρεύω!
Ο ήλιος που δύει θα πει νοσταλγώ και σαν ανατέλει πιστεύω!
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου,
στη γλώσσα της φύσης σου μιλά!
Καράβι η καρδιά που γυρνά να βρει ένα λιμάνι αγάπης,
πουλί είν' η σκέψη που απλώνει φτερά,
ελεύθερη στα ουράνια πλάτη!
Κι εγώ ένα αστέρι μικρό που ανάβει απ'τον άπειρο ήλιο,
ας γίνει η ψυχή μου Χριστέ στο ζητώ, Δικό Σου αιώνιο βασίλειο...
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου στη γλώσσα της φύσης σου μιλά!
Λουλούδι θα πει Σ'αγαπώ!
Αστέρι θα πει σε γυρεύω!
Ο ήλιος που δύει θα πει νοσταλγώ και σαν ανατέλει πιστεύω!
Σαν παιδική ζωγραφιά η ευχή μου,
στη γλώσσα της φύσης σου μιλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου