Να μιλήσουμε στους πλησίον μας για τον Χριστό... του π.Κωνσταντίνου Παπανάτσιου

Ο φίλος, ο συγγενής, ο γνωστός μας, ζει μακρυά από τον Χριστό, κι από την Εκκλησία, στερούμενος τα πνευματικά αγαθά. 

Τι να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε; Με ρώτησε κάποια ευλαβής ψυχή.

Χριστιανοί μου! Ας μιλήσουμε στους πλησίον μας για τον Χριστό, ας τους συστήσουμε τον πνευματικό μας ώστε να τον συμβουλευθούν, ας τους φέρουμε μία φορά στην Εκκλησία να γνωρίσουν τον Ναό και τα του Ναού, κι ας προσευχόμαστε για τον κάθε άνθρωπο με αγάπη, υπομονή κι επιμονή, με πίστη κι ελπίδα, όπως οι Άγιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, οι οποίοι 40 χρόνια προσεύχονταν χωρίς γογγυσμό κι έπειτα από 40 χρόνια προσευχής ο Θεός τους αντάμειψε. 

Μπορεί σήμερα να σκέπτεται λανθασμένα ο πλησίον, για τα θέματα της πίστεως, στεκούμενος απέναντι από τον Θεό, κι όχι με τον Θεό. Αλλά ίσως αύριο, ή μετά από 5 χρόνια, ή και 30 και 40 χρόνια ακόμη, κάτι να επιτρέψει η Θεία χάρις στην ζωή του, και να γίνει ο θερμότερος πιστός του Χριστού και να σωθεί. Ας μην χάνουμε την ελπίδα μας, ότι αλλάζουν οι άνθρωποι. Άλλωστε, κι εμείς ως άνθρωποι, αν και ζούμε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, έχουμε τις αδυναμίες μας. Να έχουμε πίστη, υπομονή κι ελπίδα. Το παράδειγμα είναι ένας κακούργος, ο ληστής στον σταυρό εκ δεξιών του Χριστού, ο οποίος αν και έζησε ζωή σκοτεινή, στην τελευταία αναπνοή της ζωής του μετανόησε και ομολόγησε Χριστόν. Αυτή την μετάνοια και ομολογία του, στη τελευταία του αναπνοή, περίμενε ο Χριστός. "Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου" αυτή η ομολογία, ήταν αρκετή για να μεταμορφώσει τον κακούργο, από σκοτεινό άνθρωπο, σε φωτεινό άνθρωπο, ανοίγοντας του τις πόρτες της Ουρανίου Βασιλείας. 

Δεν πειράζει αν τα λόγια μας είναι φτωχά, για να πούμε στον πλησίον μας για τον Χριστό μας και για τους πνευματικούς καρπούς που γευόμαστε οι Χριστιανοί πλησίον του Θεού. Όμως να τον έχουμε στην προσευχή μας, διότι αυτή η πονεμένη ψυχή που ζει μακράν του Θεού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στερείται τους αστείρευτους γλυκείς καρπούς της πίστεως. Χρειάζεται από μέρους μας, όχι κατάκριση, αλλά περισσότερη αγάπη και υποστήριξη, προσευχή και δάκρυα αγάπης.

Ίσως ο πλησίον να έχει πολύ καλή ψυχή, και να είναι δεκτικός στον Θείο Λόγο, αλλά το ακάθαρτο πνεύμα να του κρατά τα πνευματικά του μάτια κλειστά.

Ας ρίξουμε τον σπόρο του λόγου του Θεού, τον σπόρο της πίστεως, και η προσευχή μας, τα δάκρυά μας και η αγάπη μας, να γίνουν το νερό και το λίπασμα που θα βοηθήσουν να αναπτυχθεί και να καρποφορήσει ο σπόρος της πίστεως στους πλησίον μας.

Με εν Χριστώ αγάπη,

π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος

Εφημέριος Ι.Ν. Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου Βόλου

και

Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Ριζομύλου Βελεστίνου.

Πηγή: intpvolou.weebly.com

Θεολογικοί σχολιασμοί καί Πατερικές θέσεις στήν Θεομητορική ἑορτή τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου

ΑΥΤΗ Η ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ, ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ ΛΑΟΙ

​ὑπό π. Νικηφόρου Νάσσου

Ἄν ὅλες οἱ Ἑορτές τῆς πίστεώς μας εἶναι ἀφορμές χαρᾶς καί πνευματικῆς ἐξάρσεως καί ἀνατάσεως, ἀφοῦ, γιά μᾶς ἐπιτελοῦνται οἱ ἑορτές ἀπό τόν Θεό, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό («ἡμῖν ὁ Θεός τάς ἑορτάς ἐκτετέλεκεν»), πολύ περισσότερο ἰσχύει αὐτό γιά τίς Θεομητορικές μνῆμες.

Ενημέρωση από την καλοκαιρινή επίσκεψη του Ιουνίου στις Φυλακές Κασσαβέτειας....

Η παραβολή των Βασιλικών Γάμων (βίντεο)

Πηγή: Ιερός Ναός Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου Βόλου

Επίσκεψη στο Ίδρυμα Ορφανοτροφείο Βόλου

Το πρωί της Παρασκευής 8/9/17 πραγματοποίησαν επίσκεψη ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου Βόλου, π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος συνοδεύομενος από ευσεβείς πιστούς της Ενορίας, στο Ορφανοτροφείο του Βόλου. Στο Ίδρυμα Ορφανοτροφείο Βόλου, έτυχαν ευγενούς υποδοχής από τον πρόεδρο του Ιδρύματος κ. Κωνσταντίνο Θεοδώρου και το προσωπικό. Προσφέρθηκαν τρόφιμα και γραφική ύλη και πολλές ευχές για καλή σχολική χρονιά στα 21 παιδιά του Ιδρύματος. Καθώς και πολλές ευχές στο ευγενές και "άξιο" προσωπικό στο οποίο ευχήθηκαν να τους στερεώνει ο Άγιος Τριαδικός Θεός στον αγώνα τους σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια που διάγουμε. Και να γνωρίζουν ότι ποτέ δεν τους ξεχνούν στις προσευχές τους.

Κυριακής ΙΓ΄ Ματθαίου - Η παραβολή του αμπελώνος

Από τις ομιλίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου

(Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών)

Στο απόσπασπασμα του Αγίου Ευαγγελίου το οποίο ακούσατε σήμερα το θέμα ήταν η παραβολή του Αμπελώνος. Με απλά λόγια ο Χριστός είπε: «Ένας άνθρωπος ήταν οικοδεσπότης, δηλαδή νοικοκύρης, ιδιοκτήτης ενός κτήματος, ο οποίος εφύτευσε αμπέλι στο κτήμα του και ύψωσε γύρω από αυτό φράκτην και έφτιαξε μέσα σε αυτό πατητήρι και έκτισε πύργο,  πετρόκτιστο κτίριο, για να μένουν οι εργάτες και οι φύλακες· ενοικίασε αυτό εις γεωργούς και ανεχώρησε σε άλλη χώρα. Όταν δε επλησίασε ο καιρός του τρύγου, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς, για να πάρουν τους καρπούς που εδικαιούτο. Τότε οι γεωργοί, έπιασαν τους δούλους και άλλον τον έδειραν, άλλον τον εφόνευσαν, άλλον τον ελιθοβόλησαν. Πάλιν ο οικοδεσπότης έστειλε άλλους δούλους περισσοτέρους από τους πρώτους και έκαμαν και σ’ αυτούς τα ίδια. Ύστερα πια έστειλε προς αυτούς τον υιόν του λέγοντας·  θα εντραπούν τουλάχιστον το παιδί μου. Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν τον υιόν, είπαν μεταξύ τους· Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον θανατώσουμε και ας αρπάξουμε πλέον εμείς την κληρονομία του. Και αφού τον συνέλαβαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και εκεί τον εφόνευσαν».
​